Fred Burggraaf samen met zijn medeportefeuillehouders, Carlos Concalves en Karen Bebelaaar, van Delfshaven op de foto schrijft:
Via, via begreep ik dat een projectleider van SoZaWe langs is geweest bij het Bossr-bestuur, een samenwerkingsverband van welzijnsinstellingen in Rotterdam. Hij schijnt daar namens het college van Rotterdam de volgende mededelingen te hebben gedaan. De WMO, het complete pakket zorg en welzijn, gaat gebiedsgericht worden aanbesteed via een zorgverzekeraar door het sociale bestek. Voor 2013 haalt het college het WMO budget uit het deelgemeentefonds en zullen zij de aanbesteding regelen vooruitlopend op het afschaffen van de deelgemeente. Natuurlijk mag de deelgemeente wel dapper meeklessbesse op basis van een sociaal bestek. Ik vind dit asociaal en wel om de volgende redenen:
Überhaupt aanbesteden?
Hebben we nog niets geleerd van de re-integratieaanbesteding, de inburgeringaanbesteding en de aanbesteding van huishoudelijke zorg en de ellende die dat met zich mee heeft gebracht? Als portefeuillehouder ben ik het meer dan zat, om deze door en door rotte aanbestedingslijn, in de praktijk te repareren en vele terechte kritiek te pareren. Andere gemeenten en vele mensen die er voor gestudeerd hebben, lees bijvoorbeeld Red Tory van Philip Blond of een heerlijk stukje Tony Judt, hebben deze idioterie inmiddels wel onderkend. De analyse in van hen in oneliner: we gebruiken als overheid de meest slechte elementen van het marktkapitalisme en het socialisme in ons beleid. En aanbesteden behoort hier toe, wordt wakker college en stadsambtenaren!
De bestekmallotigheid?
In een vorig leven heb ik te maken gehad met bouwbestekken. Tevens ken ik enkele mensen die hier van dichtbij mee te maken hebben. Voor fysieke projecten, zgn. producten, is het al zeer moeilijk om eenvoudig bestek op te stellen. Laat je huis maar eens schilderen en zie wat er na het ondertekenen van een offerte allemaal wel niet kan gebeuren in de zin van kosten. Of bouw eens een brug, een parkeergarage of knap een schip op, als je zelf alle kennis de deur uit hebt gedaan en dit weer inhuurt via de markt. Da’s nog eens lekker efficiënt, effectief en goedkoop! Nog moeilijker is het als het gaat om diensten waarbij kwaliteit gedefinieerd moet worden. De voorbeelden die ik zie, gelezen en gehoord heb bleken inderdaad veelal duurkoop te zijn. Inmiddels wordt de in mijn ogen terechte weerzin groter tegen aanbesteden en bestekmallotigheid groter. Rotterdam ga eens snel zelf nadenken, besluiten nemen en uitvoeren zonder hier een duur bureau voor in te huren. Loop eens twee dagen mee met deelraadslid of portefeuillehouder en wij weten volgens mij inmiddels best wel wat er speelt, wat er moet gebeuren en hoe je opdrachtje wegzet. En wij hoeven niet te worden ingehuurd want krijgen hiervoor al een aardige bezoldiging! Gebruik de nog aanwezige kennis en haal de inhoudelijke kennis weer binnenboord, onder je eigen dak.
Zorg als hoofdaannemer?
Binnen de woonservicegebieden zit ik ook aan tafel met de ‘grote jongens en meisjes’ van de zorg. Een partner wist op jaarbasis, vanuit de collectieve sector en daarmee betaalt door de bewoners en belastingbetalers, 80 miljoen euro over te houden. Dit is twee keer de begroting van de deelgemeente Delfshaven. De interne organisatie en overhead van de gemiddelde ‘zorgpartner’ is een soort waterhoofd, op kosten van onze kiezers. De transparantie van kosten en uitgaven is te vergelijken met een gemeentelijke dienst als Sport en Recreatie of het Ontwikkelingsbedrijf Rotterdam. De salarissen aan de top bij de zorg zijn daarnaast exorbitant. Ook bij hen zijn dure interim-managers, adviesbureaus en de reclamejongens kind aan huis. En geef ze eens ongelijk: er is heel veel te halen. Vergelijk het hoofdkantoor van uw zorgpartners maar eens met het hoofdkantoor van uw welzijnsinstellingen en u ziet direct waar het meeste geld aan de strijkstok blijft hangen. Een blik op de parkeerplaats is overigens ook al voldoende. Met zorg als hoofdaannemer geeft je het stuur uit handen en je zult nooit meer kunnen uitleggen hoe de prijs kwaliteit verhouding in elkaar zit. En wij zitten er toch om namens bewoners te sturen en de centjes van de belastingbetaler goed te besteden? Dus zorg als hoofdaannemer: niet doen!!!
Welzijnsinstellingen verdwijnen?
We hebben in het veld vele mensen rondlopen die met hart en ziel gaan voor en met bewoners om hun situatie te verbeteren. En voor dat je een beetje door hebt wat er speelt in een buurt, hoe de hazen lopen en wie er allemaal professioneel rondlopen ben je zo drie jaar verder. Op dit moment ben ik tevreden over de welzijnsuitvoering want anders zou ik ze toch niet inhuren? Je laat je auto toch ook niet repareren door Beun de Haas? Dat we het in Delfshaven anders gaan doen als het gaat over de samenwerking, de organisatievorm en de betrokkenheid van bewoners is helder. Met een gebiedsplan en een gebiedsteam. En dit alles om de op ‘street level’ (oftewel in de straat en buurt, ja ik beschik ook anglicismen) de invloed, onderlinge betrokkenheid, verantwoordelijk en kennis en vaardigheden van bewoners en de handelingsvrijheid van de professionals te vergroten en de kosten van huisvesting, overhead en pseudosamenwerking te verkleinen. Enige logica heeft het laten verdwijnen van welzijnsinstellingen overigens wel. Bij SoZaWe moeten mensen weg, waarschijnlijk een paar 100. Zij kunnen voor een deel de arbeidsplaatsen van het huidige welzijnwerk gaan invullen. Een mooie en interessante deal met de zorgpartners voor de stad. Sta op en ga achter je bewoners en professionals staan…
2012 het laatste jaar budgetrecht van de deelgemeente aangaande WMO?
Het lijkt wel of ik me er bij heb neergelegd: de deelgemeenten gaan er aan. We hebben nauwelijks ‘vrienden’ aan de Coolsingel en in Den Haag. Ja, bij verkiezingen zijn we goed te gebruiken, zeker in Delfshaven, als de geoliede campagne machine in Delfshaven die we ook zijn. Of we ff kunnen plakken, folderen en een leuke bijeenkomst met bewoners kunnen regelen? En dat we ook nog eens politiek bedrijven, op democratische gelegitimeerde wijze een afweging maken en moeilijke keuzes niet uit de weg gaan namens bewoners: goh, dat is toch kleuterklasniveau met incompetente bewoners aan de macht. Dat het budget wat we ter beschikking hebben en dit in sommige gevallen ook nog eens met enige visie besteed wordt en redelijk aansluit bij wat bewoners willen, gezien wat verkiezingsuitslagen de afgelopen decennia, vindt geen erkenning. Dat ik, mijn collega’s en de deelraadsleden dagelijks aan bewoners en ondernemers (spreken bewoners wel eens een gemeenteambtenaar, een wethouder of een gemeenteraadslid drie keer per jaar langer dan een half uur?) mogen en moeten uitleggen welke keuzes er waarom gemaakt worden, verantwoording afleggen over de belastingcenten en luisteren naar wat zij willen en kunnen is volgens sommige populisten het archetype van baantjesjagerei, zelfverrijking en vriendjes politiek. Laat je niet in het pak naaien…
Het lokaal democratisch gelegitimeerd kunnen handelen met enig ‘budgetmacht’ is een groot goed. En nu hebben we college dat dit alles maar onzin lijkt te vinden en mee lijkt te deinen op de golven van het populisme. Om met Marco Pastors te spreken: “Kalkoenen verenigt u, laat ons niet het goedkope kerstmaaltje worden!”
Groet vanuit de mooie deelgemeente Delfshaven,
Delfshaven, 16 augustus 2011
Fred Burggraaf
Uiteraard op persoonlijke titel, dit is geen Delfshavens bestuurlijke of PvdA-Delfshavense mening of een standpunt…