Er stond een fiets voor het Pendrecht Museum/de Rollator Werkplaats. En het reclamebord stond buiten. Werden er extra uren gemaakt door de medewerkers van de werkplaats? Of breiden zij hun service uit? Dat ze hun service uitbreiden bleek wel het geval. Er kunnen vanaf 9 januari ook rolstoelers terecht.
9 januari!
Dus dat kon het niet zijn, want dat duurt nog een week. De medewerkers van de werkplaats waren er wel, maar om een heel andere reden.
2012 is een bijzonder jaar. Er komen allerlei jubilea aan. Charlois bestaat 550 jaar. Pendrecht bestaat 65 jaar. Lotte Stam-Beese zette in 1947 de eerste schetsen op papier van een bijzondere wijk. Het werd haar magnus opus. En ze kreeg veel veel aanhang. Zeker onder de bewoners van het eerste uur.
En!!!!!
In 1987, in februari, verscheen het eerste exemplaar van In de Kijkerd. Het blad van de bewonersorganisatie, de BOP. Dus er komt een jubileum uitgave in de aanstaande maand. Ook dat bleek niet de reden voor de bijeenkomst. Het had er wel van alles mee te maken. Want zo’n wijkblad moet nadat het gemaakt is ook verspreid worden over de wijk. Dat gebeurde van meet af aan door vrijwilligers. Er werd een paar een uitstapje gemaakt naar een verspreidingsbedrijf. Maar toen werd het blad ingesealed in het reclamepakket. Dat pakket komt de bussen met een nee nee sticker of een nee ja sticker niet in. Bovendien bleek dat de verspreiders het blad soms wel in delen van Zuidwijk bezorgden en dat veel bewoners in de wijk waar het omging hun nieuws niet kregen.
Er werd weer overgeschakeld op vrijwillige bezorgers. En om hen ging het. Zij werden op maandag 2 januari in het zonnetje gezet. Er waren drankjes en hapjes en een gebakje van de Pendrecht Universiteit. Bovendien had Barbara Postema van Woonstad Rotterdam een aardigheidje voor alle bezorgers.
Er waren er meer dan waar Barbara op gerekend had. Maar dat gaat ze nog goed maken. Bovendien konden een paar bezorgers niet. Dus er komt nog nazorg.
Ook de deelgemeente wilde haar gezicht laten zien aan de bezorgers. Er werd een beetje zenuwachtig gedaan, want waar zou de bestuurder blijven? Maar die kwam toch en niet de eerste de beste. Ed Goverde, zelf Pendrechtenaar en in zijn jeugd ook bezorger – alleen niet van In de Kijkerd – kwam binnen en stak de loftrompet over het wijkblad en over de wijk.
En het kon niet uitblijven. Er was live-muziek. En wie past er dan beter in het gezelschap dan Armando Monsanto. Hij zong natuurlijk zijn lied voor Pendrecht. Hij maakte op de muziek van Halleluja van Leonard Cohen een geheel eigen tekst. Gevoelig nummer en fraaie tekst. Er is inmiddels een cd met uiteraard de tekst en ook met informatie over Lotte Stam-Beese.
Verder stelde Armando zich op als een soort juke box. Er hoefden geen muntjes in, maar er hoefde maar een song geroepen te worden en hij presenteerde op gitaar de intro en zong daarna de alles wat het publiek maar horen wilde. Nee, geen U2, want dat vindt Armando geen muziek. Waarom niet, is een onderwerp voor een artikel dat nog eens geschreven moet worden over deze formidabele muzikant uit Pendrecht.
Hoeveel In de Kijkerds er dit jaar komen? Dat is nog niet helemaal bekend. Maar de eerste stappen zijn al wel gezet in een bijzonder jaar met veel muziek en fraaie exemplaren van het wijkmagazine, dat bij iedereen thuis bezorgd wordt. Nee nee stickers worden door deze groep genegeerd, want In de Kijkerd is er voor alle bewoners van de wijk.