Het bleek om haar moeder te gaan. Die woont al vanaf 1956 op hetzelfde adres in de galerijflat aan de Schuddebeursstraat. Inmiddels zijn meneer en mevrouw Roza de 80 jaar gepasseerd. Maar ze wonen nog steeds helemaal boven in de flat. Zij kijkt uit op de Vrouwenstudio Anganieta. Een groen uitzicht. Ze weet nog dat architect Henk van Schagen bewoners uitnodigde om een stuk van de gemeenschappelijke tuin in eigen gebruik te nemen. “Kijkt”, zegt ze, “die mensen maken er nog steeds een juweeltje van”. “Maar”, wijzend op de tuin recht beneden haar, “daar kan ik me toch zo aan ergeren. De mensen van de woning aan die tuin doen er niks meer aan. En dan gooien ze wat ze gesnoeid hebben er zomaar bij. Dat kan toch niet!”
Ze heeft bezoek gehad van de wijkconsulent van de Nieuwe Unie en de opbouwwerker hield de foto ook nog maar even voor aan één van de wijkbeheerders van de Nieuwe Unie. “Dat ziet er toch goed uit?”, was zijn reactie. Ja misschien is dat wel zo, maar in de tijd van mevrouw Roza en mevrouw Van der Waal keek men daar heel anders tegen aan. Want ook op de foto van mevrouw Van der Waal reageerde de wijkbeheerder laconiek: “We hebben die actie ingezet om mensen te wijzen op hun onachtzaamheid.
Zou men dat een clash tussen culturen noemen?