Irfan van het Turks Huis in Pendrecht was met een aantal collega’s al vroeg van de partij. Zijn punt, een nieuwe plek voor het Turks Huis, kwam pas na de pauze. ‘Dat haal ik niet hoor!’, zei hij, ‘het is morgen om 6 uur weer opstaan en aan het werk!’ Hij maakte het programma van voor de pauze wel mee. Maar liet zijn voorzitter Sedat Atacan de kooltjes uit het vuur halen. Nou, ja de kooltjes zijn in goede handen bij de voorzitter. Dus ging hij met een gerust geweten naar huis. Hij mengde zich nog wel in de eerste les over de wijk. Want Pendrecht is ook zijn wijk.
Alle bezoekers kregen een enquêteformulier uitgereikt en twee consumptiebonnen. De enquête was gemaakt door Kris van der Gaag. Kris loopt stage bij de Pendrecht Universiteit vanuit de richting communicatie van INHolland. Hij wil een communicatieplan maken voor de Pendrecht Universiteit en daarvoor heeft hij antwoorden nodig op een aantal vragen, die hij zich vooraf gesteld heeft. De formulieren werden plichtsgetrouw ingevuld.
Sommige politici vroegen zich af: “Waar zijn al die mensen, die op ons gaan stemmen? Er zijn meer politici dan toekomstige kiezers hier!.” De opzet van het college was dus geslaagd. In een collegezaal op een willekeurige universiteit tref je immers ook meer studente dan docenten. En nog iets. Meestal is er een politieke partij en zijn er mensen in de zaal, die of al overtuigd zijn als het om hun stem gaat en zijn er maar een paar mensen die echt willen weten of de punten van de organiserende partij ook die van hen zijn. En worden er felle debatten en peptalks gehouden.
Niks daarvan op een college van de Pendrecht Universiteit. Het college werd geleid door Gerard Smulders, medewerker van de bestuursdienst, adviseur van de burgemeester en geboren en getogen in Pendrecht. Gerard legde de spelregels voor het college uit en Bien Hofman vertelde de reden ervan. Het CDA koos een nieuwe lijsttrekker, Alaattin Erdal, en hij vroeg of de Bewonersorganisatie Pendrecht een bijeenkomst voor hem kon organiseren. Hij wilde graag weten wat er onder de bewoners van Pendrecht leefde en graag op zijn beurt zijn programma aan hen vertellen. Dat doen we in Pendrecht anders. De bewonersorganisatie praat in Pendrecht niet met een partij, maar wil graag met alle partijen praten. En daarvoor hebben we de Pendrecht Universiteit, waar bewoners als professor optreden en graag hun punten voor politici uit de doeken doen. Met natuurlijk de slotvraag wat leren jullie hiervan. Wat kunnen jullie hiermee als je verkozen bent. Of nog mooier hoe kunnen jullie ons helpen. In plaats van hoe helpen wij jullie aan voldoende stemmen om jullie programma uit te voeren.
Daarmee wordt zo’n avond ineens een stuk interessanter. En debatten of elkaar zwart maken en de grond inboren. Niks ervan! Dit leeft er in de wijk en wat ga je ermee doen. Hoe help je ons?
Henk Postmus beet het spits af. Hij vertelde wat hij in zijn flat aan de Oldegaarde gewoon is te doen. Hij spreekt mensen, die er een zootje van maken aan. En hij doet dat op een verstandige manier. “C’est le ton qui fait la musique!”, aldus Postmus.
Claudette de Agua Rosada bracht haar punt: een plek voor de jeugd waar ze terecht kunnen als zij dat willen en waar activiteiten georganiseerd worden waar ze om vragen.
Sedat Atacan’s punt ligt een beetje in dat verlengde. Het Turks Huis in Pendrecht heeft een nieuwe plek nodig. De eigenaar verkocht het pand aan de Oosterlandstraat en wil het zelf gaan gebruiken. Sedat ziet allerlei lege bedrijfsruimten en winkelpanden. Als hij echter vraagt of de vereniging daar in kan. Is het antwoord nee. Aan de ene kant is de prijs per m2 per jaar veel te hoog voor een kleine vereniging als de zijne. Is er een goedkoop pand, dan zeggen ambtenaren dat er een bestemming voor is. En of het nou om de Meiden Villa of een vrouwenhuis gaat. De panden staan jaren leeg en er gebeurt niks. In die tijd had de vereniging al lang geholpen kunnen zijn.
Anja Verhoef wil onder de aandacht brengen, dat zij met plezier in Pendrecht woont en na een omzwerving langs Maasland en Barendrecht blij is dat zij terug is in Pendrecht tussen de verschillende culturen die daar zijn. Rineke de Graaf valt haar bij, dat ze zich heel boos gemaakt heeft over de uitlatingen van wethouder Bas Nootenboom, die spreekt over Pendrechtse taferelen in zijn gemeente.
Zij heeft ook een eigen punt. Als je iets wilt ook al is het nog zo eenvoudig en bedoelt om de omgeving te verfraaien wil dan moet je aan allerlei formaliteiten voldoen. Nou overkwam haar ook nog dat de hele aanvraag zoekgeraakt bleek te zijn bij de deelgemeente.
De familie Hagendijk woont al 46 jaar in Pendrecht en het echtpaar is toe aan een 55 plus flat. Ze wonen echter net niet in een woning die gesloopt gaat worden, dus dreigen buiten de boot te vallen. Uit hun Pendrecht weggaan, daar is voor hen geen denken aan.
De politici vargen verder. Soms dreigde er toch een politiek debat met verwijten aan de sprekers te ontstaan, maar de gespreksleider, wist van geen wijken en stond politiek gehakketak niet toe. Er kwamen verschillende voorstellen en ideeën om de zaken aan te pakken.
Er werd een verslag bijgehouden en dat zal later vast op deze site in te zien zijn. De politici werd aan het eind van de avond gevraagd naar hun mening over het college. Iedereen bleek verrast door de inzet van de ‘professoren’ en van het idee achter de Pendrecht Universiteit.
In het volgende bericht wat meer over de ‘studenten’.