Joyce van der Sluis (links op het bovenste fotootjes) kwam twee jaar geleden de afdeling communicatie van de deelgemeente Charlois versterken. Zij werd één van de drijvende krachten achter de campagne Pendrecht is Goed Bezig.
Ze had daarvoor haar afstudeerproject bij Woonstad Rotterdam gedaan en hield de reputatie van zowel de Nieuwe Unie als die van het Woning Bedrijf Rotterdam tegen het licht. Joyce vindt reputatie iets heel anders dan imago. Imago kan heel snel wisselen. Reputatie blijft veel langer hangen. De Nieuwe Unie had een goed reputatie en het WBR stak daar schril tegen af. Dat heeft consequenties voor de nieuwe corporatie, die onder dan naam Woonstad Rotterdam verder ging.
Haar afstudeerwerk viel op en de deelgemeente wilde haar graag hebben. Zij werd er dikke maatjes met bijvoorbeeld beheercoördinator Pendrecht, Ilona Otter, (rechts op het bovenste fotootje) en stal ook de harten van andere medewerkers van de deelgemeente.
Sjef van der Poel, de deelgemeente secretaris, hield een toespraak en roemde de populariteit die Joyce in die korte tijd bij de deelgemeente had weten op te bouwen. Voor hem en voor het dagelijks bestuur had ze niet weg gehoeven, maar er is zwaar weer op komst bij de deelgemeente en hij snapte goed dat Joyce voor de bui binnen wilde zijn.
Ze werd ook toegesproken door een collega van de afdeling, Ron de Koning. Hij had een fraaie anekdote in petto. Joyce had bij haar gesprekken voordat ze kwam niet gecheckt om hoeveel tijd het eigenlijk ging.
Ze was er maandag, dinsdag, woensdag en dacht toen ze aan het eind van de middag zei:
‘Tot morgen!’
dat er wel eens de opmerking zou kunnen komen:
‘Nou, bedoel je niet tot volgende week?’
Tot haar opluchting kwam die reactie niet. Het was haar uiteindelijk duidelijk dat ze een fulltime baan had.
Het ging tenslotte ook om haar eerste baan.
Als laatste spreekster vroeg haar collega en vriendin Ilona het woord. Het tweetal heeft een soort van geheimtaal ontwikkeld en ging daar in het afscheid nemen lustig mee door. De laatste zin van haar toespraak was niet bestemd voor iedereen en werd in Joyce’s oren gefluisterd. Ilona had er niet op gerekend dat wat ze fluisterde niet meteen begrepen werd.
Hilariteit alom.
Joyce nam zelf heel kort afscheid van de club.
Ze gaat bij Do Company vast een goede toekomst tegemoet. Veel woorden en grote betogen zal ze niet houden, maar het vak van de public relations verstaat zij als geen ander.