Toen het licht in de kleine zaal van Theater Zuidplein uit ging en het podiumlicht aan, stond de apparatuur van de popband uit Spijkenisse klaar. Presentator Roel Pot, bekend van TV Rijnmond, bracht de zaal in de juiste stemming door de nodige grappen te maken over Rotterdam Zuid, de acts en over de jury. Hij introduceerde Rachid Benhammou, Eric Nieuw en meneer Stooker. Zij zouden als vakjury de acts kritisch bekijken en een keuze maken uit twee acts. Die zouden doorgaan naar de finale op 5 april 2011 in hetzelfde theater, maar dan in de grote zaal.
Veel applaus en leuke changementen volgden. Laat dat maar aan Roel Pot over.
De eerste act zette gelijk de toon. ‘Eddie Next Door’ maken stevige popmuziek en hebben een goede zangeres, die goed boven de muzikanten uitkwam. De jury had er bij de auditie al het nodige over gezegd en dat had de band zich ter ore genomen. Ze kregen een daverend applaus en het moest al gek gaan of zij waren duchtige kandidaten voor de finale.
De volgende act was het duo ‘Antonie’. Een singer-songwriter, die begeleid wordt door een gitarist. Jongens die elkaar kennen van de muziekopleiding en mooie liedjes brachten. Antonie maakte de liedjes en zong en zijn compagnon weet goed met de gitaar om te gaan. Twee liedjes in dit programma, maar ze hebben genoeg voor een hele avond. De jury was enthousiast, maar wilde eigenlijk graag nog wat extra zang erbij.
Bij de auditie was ze alleen, maar inmiddels had ze gitarist Ruben gecharterd. Er waren duidelijk fans in de zaal. ‘Auxs and Ruben’ kregen de zaal mee. Auxs zingt prachtig en weet hoe ze haar songs moet brengen. Ruben speelt graag gitaar en dat kan hij dan ook als de beste. Ze zouden vast hoge ogen gooien. Die jury had geen gemakkelijke taak en het publiek …..
Ja daar waren er veel van die met ‘Auxs and Ruben’ meegekomen waren dus dat zat wel goed.
Tim Hartog is een jongen van Zuid en heeft ook stevige humor van Zuid. Hij wond er geen doekjes om. Hij had een beetje buikgriep en kwam met een emmer het podium op. ‘Die heb ik al vol gekotst, dus schrik niet als ik weer moet overgeven!’, was zijn opening zin. Cabaret in 6 minuten is niet eenvoudig, maar Tim had de lachers meteen op de hand. Zijn onderwerp was zelfspot. 24 jaar en het nog nooit gedaan en de eerste keer gelijk een SOA. De dokter’s assistente bleek een meisje uit de straat, waar hij al jaren naar verlangd had. Kortom hilarisch en geen moment saai. Maar Tim was zoals gezegd een beetje gehandicapt, hij was ziek.
Lara Deutz kwam met heel wat anders. Haar artiestennaam Jazzalara en haar liedjes voor een groot deel in het Frans. Lara ziet er goed uit, dus Roel Pot had genoeg om met haar te dollen. Jazzalara liet zich echter niet uit het veld slaan. En kreeg vanaf de tribune support. Hartstikke mooi, maar soms net iets te groot. ‘Je moet het nog wat kleiner maken en je stem niet forceren”, vond de jury.
En toen kwam de laatste act voor de pauze dus. Mo, of helemaal Mo El Khamssi, een stand-up comedian uit Spangen, die even goed het publiek mee wist te krijgen. Hij deed dat lekker brutaal en schetste komische situaties en gaf af op mensen. Bijvoorbeeld in Spangen staan volgens hem woningen waar je als inbreker, maar beter thuis kunt blijven, want je loopt een redelijke kans dat je inbreekt in een huis, je er eenmaal binnen inbrekers tegenkomt. Het publiek lag dubbel van het lachen. Ook Mo komt er wel.
Inmiddels had Roel Pot het publiek al aardig gewaarschuwd voor de jongetjes van de brassband en gezegd twee van die jochies te grazen zullen nemen. Eén van hen had een keer over zijn voeten gereden met zijn fietsje. Het waren zijn buurjongetjes.
Maar die zouden pas na de pauze komen.