Stadspsychologe Marina Meeuwisse was door gebiedsmanager Katja Horeman uitgenodigd om een presentatie te geven over onderzoek naar de participatie van bewoners als het gaat om de buitenruimte. Een aantal spelers van de Radio Pendrecht Soap gaf gehoor aan de uitnodiging.
Stadspsychologe (probeer dat woord eens in een keer goed uit te spreken) Marina Meeuwisse was door gebiedsmanager Katja Horeman uitgenodigd om een presentatie te geven over het onderzoek dat zij gedaan had naar de participatie van bewoners als het gaat om de buitenruimte.
Een groepje spelers van de Radio Pendrecht Soap gaf gehoor aan de uitnodiging.
De presentatie vond plaats op maandagavond 12 november in de Larenkamp.
Er was niks aan zei Joke Spijkers. Maar Cor Hofman vond het zeer interessant. Wat Thea Abma, Annie van der Velden en Petra er van vonden? Is even niet bekend.
Marina gaf eerst een presentatie met foto’s van een straat en van een stad en ze vroeg daarop te reageren. Er werd een soort enquête gehouden en Marina maakte gebruik van trucage. Er werden beelden in geprojecteerd op de straat en op de stad.
Bijvoorbeeld het Weena. Met de projecties herkende je niet meer dat het om die prominente straat in Rotterdam gaat.
Marina vertelde dat Rotterdam haar patiënt was. Zij is immers psychologe en weet veel over het geheugen van de mens, maar daar ging het nu niet om. Het ging om het vormgeven van de woonomgeving van bewoners. Die maken er het meest gebruik van. Plannenrs, ontwerpers, ambtenaren en politici maken vaak de fout te denken dat zij weten wat mooi is en wat er in een straat, op een plein, in een wijk of in een stad moet komen. Wat er dan kan gebeuren is dat de bewoners het helemaal niks vinden.
Marina vertelde over bewust en onbewust geheugen. Dat is zoiets als een ijsberg. Er zit veel meer onder water dan er bovenuit steekt.
Planners moeten meer kennis op doen van dat meer onbewuste deel. Wat voelen bewoners en wat ervaren ze. Niet wat ze zeggen is direct maatgevend. Dat is vaak alleen dat bewuste deel. Slechts een fractie van wat hen echt raakt.
Je moet dus volgens Marina niet de fout maken dat jij alles wel weet, maar op zoek gaan naar wat bewoners het prettigst vinden. Dat onbewuste mee laten spelen. Dat kost wat tijd en vraagt een andere instelling van ontwerpers, planners, ambtenaren en politici. Maar het resultaat mag er daarna zijn.
Dat was een beetje de conclusie: mensen vullen zelf hun omgeving in, vaak niet bewust, maak daar gebruik van. Dat zou misschien ook een heel ander Plein 1953 gegeven hebben. Zet de spiegel op het onbewuste van bewoners.