De muzikale leiding was in handen van Mahinder en Mahinder. Naast hen traden 9 vocalisten op. Iedere vocalist vertelde waarover het lied ging. Allemaal hebben ze trouwens fraaie namen: Gayatrie, Sonya, Sila, Sherita, onder andere.
Eén van de liedjes maakte duidelijk waar het hart van Hindoes ligt. Het ging over het dragen van Engelse pakken of Europese schoenen en het spreken van een andere taal, maar de laatste zin was: “ik blijf Hindoestaan” . Hindoestanen zijn trots op hun oorsprong. Ze zitten over de hele wereld en vaak in de handel. En het lijkt erop alsof ze allemaal kunnen zingen en mooi kunnen spreken.
De muziek klonk goed in het kleine Pendrecht Museum. Er werd meegeklapt. Meezingen is een beetje moeilijker. De tongval van het Hindi en de hoogte waarop sommige liedjes gezongen worden is een beetje te hoog gegrepen voor de gemiddelde genodigden.
Er komen overigens nog een hele reeks mini concerten. Het programma hangt op het Pendrecht Museum en is te zien op de activiteitenkalender van deze site.
Kom eens langs en koop een kaartje. De entree is maar 2,50 en je krijgt er ook nog allerlei lekkers bij.
En er kunnen zo’n 35 mensen in het kleine theatertje. Alle plekken waren zondag 24 april bezet. Maar als het moet kunnen er nog wel een paar meer in.