Een ontzettend dikke stam en ergens bovenin naalden of bladeren. Die bomen zijn vast door de mensen, die dat stuk ‘Alleen de Bomen zijn nog van Toen’ zelf in de tuin gepland. Misschien hebben zij ze nog gesnoeid en klein gehouden. Maar toen zij de wijk uitgroeiden en er nieuwe mensen kwamen, lijkt het wel of die bomen geprobeerd hebben hen achterna te groeien.
Snoeien gebeurde niet meer. En als je er nu wat aan wil doen, moet je een kapvergunning aanvragen. Maar ja begin daar maar eens aan. En er hoeft maar een buurman of buurvrouw te zijn die bezwaar aantekent en weg is je wens.
Dan hebben we het nog niet eens over de kosten.
In de buitenruimte gaat dat overigens anders. Bij Gemeentewerken zijn deskundigen en trouwens ook mensen, die al jaren in de wijk rondlopen. Zo is het toch Floor Vanhooydonck. Ze kennen de bomen in het openbaar gebied bijna allemaal bij naam en weten of ze ziek zijn of niet. En weten ook wat je moet doen als een spinselmot in komt.
Die bomen in die privétuinen daar kunnen zij niet bij. Die verantwoordelijkheid ligt ergens anders. Bij de huurders en er ligt ook een rol voor de verhuurder. Die verhuurder heeft zich een tijd geleden afgevraagd hoe die privétuintjes van veel nieuwkomers weer een beetje op orde zouden kunnen komen. Vanaf 2005 is er met succes met tuintjesacties gewerkt. Kijk maar inde Halsterenstraat naar het effect wat dat heeft. Maar ook daar staan kanjers van bomen, die vlgens de nieuwe bewoners zelfs gevaar opleveren. Sara vraagt al vanaf de eerste tuintjesactie of men haar wil helpen die uitgeroeide bomen te kappen of te snoeien, zodat zij haar tuin een beetje kan gebruiken en niet steeds het gevoel moet hebben dat ‘haar’ boom bij storm gevaar oplevert voor de toevallige passant, die een tak op zich krijgt.
Toch eens een buzz – groep van de Pendrecht Universiteit rond deze kwestie in het leven roepen. Want daar word je wijzer en worden er oplossingen bedacht.