Op 5 november promoveerde Maurice Specht tot doctor in de filosofie aan de Vrije Universiteit in Amsterdam op zijn proefschrift ‘De Pragmatiek van Burgerparticipatie’.
Hij was gevraagd om op het symposium Bien in de Kijkerd van 28 november 2012 de dies-rede uit te spreken voor een nieuw jaar van de Pendrecht Universiteit. Vorig jaar werd die rede gehouden door professor doctor Pieter Winsemius, terug te zien op de site van de Pendrecht Universiteit.
Toen ging Vitaal Pendrecht de markt op en legde als het ware de kennis van de wijkbewoners, de professors van de wijk, op de marktkraam.
Maurice Specht ging een stapje verder. Bien Hofman ging weliswaar met vroegpensioen, maar hij riep als sluitstuk van zijn rede Bien Hofman uit tot Rector Magnificus van de Pendrecht Universiteit.
Hij hing haar daarbij geholpen door twee secondanten, Alaattin Erdal van de deelgemeente Charlois en Dennis Lausberg van Woonstad Rotterdam, de versierselen om die horen bij een Rector Magnificus van de Pendrecht Universiteit. Bien kreeg een toga om, een sjerp met daarop Pendrecht Universiteit en een muts die horen bij die status. Voor de muts had Desiderius Erasmus model gestaan. Naima Bulahruz, een handige bewoonster uit de wijk maakte de kledingstukken. Bien kreeg een beeldje van Erasmus, één van de relatiegeschenken van de Erasmus Universiteit gemaakt door de kunstenaar Marks Jurriëns, die Desiderius in verbronsd tin en 12 cm. hoog op een natuurstenen plateautje uitbeeldde.
Zij riep het kleinood zelf spontaan uit tot een prijs horend bij mensen, die hun sporen verdiend hebben in de Pendrecht Universiteit.
Woonstad Rotterdam stelde Bien ook een prijs van € 2500 in het vooruitzicht als het project ‘1000 kinderen van Pendrecht, de kans van hun leven’ tot uitvoering komt. De deelgemeente zorgde voor een andere prijs voor de kersverse Rector Magnificus.
De rede van doctor Specht komt trouwens ook op de site van de Pendrecht Universiteit.
Maurice Specht besloot zijn rede met de Latijnse zin: ‘Met het omhangen van de rectorsketen bekleed ik u, met de hoogste academische waardigheid die wij kennen, en roep u daarbij toe: ‘Salve, Rector Magnifice, iterumque Salve!’.