Zij heet Hien Nguyen en is geboren in de buurt van Hanoi. Antonio Ponse uit de Middelharnisstraat vindt dat iedereen maar eens een banaantje bij haar in de Sliedrechtstraat moet gaan kopen. Hij is ervan overtuigd dat de zaak goed zal gaan lopen. Dat is de vorige eigenaar overigens niet gelukt. Waarom zou het Hien Nguyen dan wel lukken? Ze heeft ook nog eens de naam van de vorige eigenaar gehandhaafd. Antonio weet zeker dat de vriendelijke manier, waarop zij met haar klanten omgaat het goed zal doen in de Tiengemetenbuurt. Hij gaat er in ieder geval dagelijks heen en is een wandelend reclamebord voor haar.
Aan Hien Nguyen zal het niet liggen. Om 4 uur ’s morgens staat zij op en doet de inkopen voor de winkel. Haar kinderen Hang en Mai Lan komen uit school naar haar toe en helpen haar een handje. ’s Avonds heeft ze ook nog een schoonmaakbaantje. Ze weet dus van aanpakken. En of het nog niet genoeg is? Woensdag is de winkel dicht. Dan doet ze thuiszorgwerk bij een kennis. Ze heeft de winkel nu bijna 7 maanden en haar droom is dat de winkel goed gaat draaien en in haar inkomen kan voorzien. Dat is nog niet het geval, maar het gaat steeds beter.
‘Wij hebben hier ook!!! Verse zuurkool’, staat er op een stuk papier boven de toonbank. En buiten op het schoolbord staat dat er prei is en Muskaat Druiven. De schrijfwijze klopt niet helemaal, maar de druiven smaken er niet minder om en zijn maar € 0,75 per 500 gram. Van Nguyen kun je leren hoe je dankjewel in het Vietnamees zegt: cám õn.