Ze woont al 47 jaar in de Halsterenstraat. Oorspronkelijk komt ze uit Waldenburg in Silezië, tegenwoordig Polen. Ze voelt zich nog steeds Duitse, maar ze praat zonder accent. Ze is samen met haar man Koos uit Duitsland naar Nederland gekomen. Op 30 april jarig zijn heeft zijn aardige kanten. “Er wordt altijd voor me gevlagd”, zegt ze. Er ontgaat haar niets in de straat. Ze kent de namen van de kinderen en ging samen met Koos mee naar de Efteling op tweede paasdag. Dat gebeurde samen met 44 andere bewoners en kinderen uit de straat om beter kennis met elkaar te maken en te komen tot een aantal afspraken in de straat. In de Efteling genoot ze vanuit haar rolstoel zienderogen van het sprookjesbos.
Op haar verjaardag kreeg ze uit handen van Rükiya en Fasana een ingelijste foto van de groep straatgenoten, gemaakt op de grote bank bij de entree van de Efteling. Er was ook een bak met viooltjes. Binnen bij de koffie ging vriendin Betsie vertellen hoe haar man en zij jaren terug in contact gekomen waren met de familie Ter Horst. Koos reed samen met haar man op de tram en deelde vanaf het eerste moment zijn fooien met zijn collega.
De lessen die Ellie ter Horst uit de geschiedenis getrokken heeft, worden duidelijk als Irak en George Bush ter sprake komen. Ze wordt heel heftig als de moeders van gesneuvelde Amerikaanse soldaten ter sprake komen. Het “When will they ever learn?” van Marlene Dietrich dringt zich op. Het heeft Elvira Päsler een metaltiet gegeven, die de Halsterenstraat goed gebruiken kan.