Veel mensen met gele shirtjes en een afdruk van een foto van Papito Jansen verzamelden in de Yersekestraat. Hij kwam daar vaak met zijn vrienden. Ze hadden daar een ruimte. Dus een logische plek om met een stille tocht te beginnen.
Hard is dat Papito voor veel van de mensen het tweede slachtoffer is van wat op straat kan gebeuren. Sedar Soares, die op 1 februari 2003 omkwam bij het Metrostation Slinge, was ook één van hen. Papito had kort voor hij overleed gezegd dat hij nog graag een keer met de PHB, zijn Pendrecht Hot Brassband, op zou willen treden. Maureen Maria, Baby Jamanika, de moeder van Papito en vrienden en vriendinnen hebben dan ook alles bijgezet om ervoor te zorgen dat de PHB de stille tocht voor Papito Jansen zou leiden.
En dat gebeurde!
Makkelijk ging dat niet.
Het verdriet was voor veel van de bandleden te groot. De moeder van Papito toonde zich de dapperste van allemaal. Toen de band opnieuw op moest starten bij de plek aan de Krabbendijkestrat, waar het ongeluk gebeurde, kon dirigent Chris zijn tranen niet bedwingen en het dreigde dat hij niet meer kon spelen. De moeder van Papito ging naar hem toe en zei hem: “Nu moet je spelen, Chris!” De omstanders gingen in hun handen klappen en de PHB ging spelen, nog heel lang.
Langs het Metrostation Slinge met de gedenkplaat van Sedar Soares in de richting van de woning van de moeder van Papito, waar hij lag opgebaard.
Maandag 8 juni wordt Papito begraven.
Rest in Peace! Papito Jansen.