Alles was klaar, de uurwerken waren prachtig en ’s avonds ook nog eens schitterend verlicht.
Dagburgemeester, Mario Bosch, maakte fraaie foto’s van het ophangen van de klokken en de uurwerken en hield op zijn weblog bijna dagelijks de stand van zaken bij.
Hij hoorde teleurstellingen over de vertraging en schreef erover: ‘een teleurstelling maar ach, de klokken hebben járenlang niet goed gelopen dus wat maakt die paar dagen nou nog uit?’. Maar wie hem kent weet, dat het hem misschien wel het meest bezig hield.
Op de dag dat de uurwerken en klokken aangevoerd zouden worden belde hij zelfs de firma uit Asten op. Er lag sneeuw op de weg en de ANWB raadde iedereen, die niet op weg hoefde, aan thuis te blijven. Dus even bekroop hem de angst dat het nog weer langer zou gaan duren. ‘We zijn al bijna met de klokken en hoogwerker in de wijk, dus maakt u niet ongerust’, was het rustgevende antwoord uit de Oost Brabantse plaats. En jawel alles kwam in orde nog die zelfde dag.
Nou ja alles.
Het wachten was nog op het moment dat de klokken weer geluid konden worden en de wijzers weer aan de praat kwamen. Dat heeft toch nog een paar weken geduld gevraagd van de dagburgemeester en de mensen, die hem nauwlettend volgden.
Maar vandaag, maandag 17 januari, was het dan toch eindelijk zover. ’s Morgens hadden de klokken al geluid en om 13:26 uur klonken ze opnieuw en jawel: de wijzers gingen ook bewegen. En allemaal tegelijk!
In de tegenover de kerk gelegen Ostreaflat gingen diverse ramen open en nieuwsgierig keek men of het nu dan ook echt het moment was waarop velen hebben zitten wachten.
Voor de details van de hele geschiedenis is het aan te bevelen te kijken op www.mario-bosch.nl en het digitale dagboek van de dagburgemeester er op na te slaan.
Maar na 6 jaar kun je weer op de dag en ook ’s nachts zien hoe laat het is en nog maar liefst vanaf alle vier windstreken. Kijk daar heeft de wijk wat aan.
En voor wie nou echt geïnteresseerd is in klokken. Die Koninklijke Eijsbouts maakte voor Gotenba in Japan de grootste klok ter wereld met een gewicht van 36.250 kg en een diameter van 382 cm. Daarmee haalden ze het Guinness Book of Records. En die enorme bel wordt met de hand geluid en staat in een enorm frame in het “Tokinosumika Park”. Het majestueuze G-mineur geluid is tot vele kilometers op de hellingen van de heilige berg Fuji te horen.
Zou dat wat zijn voor Plein 1953. Als er dan een festiviteit is op het plein en dat ding wordt geluid kan niemand meer zeggen dat hij er niks van af wist, toch?