De dienst vond plaats in de Open Hofkerk. De kerk van de familie Landheer. Wijkpredikant At Polhuis sprak een in memoriam uit. Hij zei: “Aan het begin van de dienst zag ik vaak een kleine gestalte langs het raam naar voren komen. Hij stopte de cassette in de bandrecorder om de dienst op te nemen. Over die kleine gestalte maakte hij vaak zelf grappen.” Op de foto is dat raam in beeld gebracht. En in de inzet het portret van Niek Landheer. In zijn preek herdacht hij Niek Landheer als een kleine, vrolijke en emotionele man. Na iedere dienst sprak hij Polhuis aan en haalde een stuk preek terug, vaak met tranen in zijn ogen. Volgens de dominee wist Landheer dat het ieder moment afgelopen kon zijn. Hij had immers al een ernstig hartinfarct gehad. Maar dat het 4 oktober gebeurde, was toch een erg onaangename verrassing voor veel mensen uit de omgeving van de familie.
Namens het Christelijk Mannenkoor Rotterdam-Zuid sprak Frank de Reut. Landheer werkte net als hij bij de RDM en beiden waren actief in het CNV. De Reut wilde graag op het Mannenkoor en vroeg Landheer een goed woordje voor hem te doen. Dat koor was zijn leven en werd ook voor Frank heel belangrijk.
De neef van Niek Landheer sprak ook. Hij draagt dezelfde naam als zijn oom. Landheer werd een soort vader van hem en een opa voor zijn kinderen, toen zijn vader overleed. Hij schetste Landheer als een zorgzame, bezorgde en optimistische familieman. Hij liet iedereen ook weten dat zijn oom en tante na de ellende in de Middelharnisstraat veel plezier beleefden in de nieuwe woning aan de Zierikzeestraat. “Het heeft wat gekost, maar we wonen in een paleis!”, was de mening van de overledene.
Er werd tot slot van de dienst een gedicht van zijn oudste broer voorgelezen. Een zeer toepasselijk gedicht over het moment, waarop je sterft. Zijn broer wenste dan dat de zon dan zou schijnen. Op die morgen tijdens de dienst scheen de zon.
“Landheer hield van zijn Heer”, aldus wijkpredikant Polhuis. De tekst op de rouwkaart luidde: “Het huis van mijn Vader heeft veel kamers”. In één van die kamers rust nu vast Niek Landheer. Vitaal Pendrecht wenst zijn vrouw An en zoon Sikko veel sterkte met het grote verlies.