Het veertigjarig bestaan van kapsalon Henri Swieter wordt deze maand ingetogen gevierd. De jubilaris: “Ik heb wel via Facebook alle kapsters van de eerste tien jaar opgespoord en uitgenodigd voor een besloten feestje in de zaak. En natuurlijk waren er kaarten en bloemen.” Zonder de klanten hadden ze het nooit zo lang volgehouden, vult echtgenote Glory aan. “Die zijn ons al die jaren trouw gebleven.”
Henri Swieter bleef Charlois trouw
staat er boven een artikel in de december uitgave van Charlois in de rubriek MIJN CHARLOIS
Het artikel werd geschreven door Emile Hilgers en Rob Kamminga maakte de foto.
De langste tijd – 27 jaar – werkte het paar in de Herkingenstraat. “Op 6 december 1973 was de opening van onze eerste kapsalon”, vertelt Henri. “Op nummer 11, naast de fietsenwinkel en de viswinkel. Waarom ik daar een zaak begon? Er zat al een kapperszaak, waar ik als 17-jarige jongen gewerkt had. En ik heb er mijn vrouw ontmoet, toen ze 15 was.”
Alle huisartsen en hun dames
“Er zaten in de Herkingenstraat meer dan dertig verschillende winkels. Huisvrouwen met hoofddoekjes liepen van winkel naar winkel en maakten overal een praatje. “In 1986 breidde de kapsalon uit. De klanten konden voortaan ook terecht bij de pedicure en de schoonheidsspecialiste. De nieuwe zaak werd geopend door toenmalig deelgemeentevoorzitter Joop Franken, die net als zijn vrouw nog steeds in kapsalon Swieter z’n haar laat knippen.
“We kregen mensen uit alle geledingen, maar bijzonder is dat alle huisartsen klant waren bij ons”, de dokters Hefting, Lap, Davids en Visser. Die zijn nu oud of al overleden. Het is wel jammer dat ons klantenbestand uitsterft en dat de bevolkingssamenstelling van de wijk zo enorm veranderd is. De klanten komen ook minder vaak. Vroeger kwamen de vrouwen elke week om krulspelden te laten zetten. Maar er komen ook nieuwe generaties, hoor. Van de dames voor wie ik in 1973 het bruidskapsel deed, kwamen later de dochters en komen nu de kleindochters, die beslist door mij geholpen willen worden.”
Kapper wél trouw
Er is één vrouw voor wie Henri al drie keer een bruidskapsel heeft gedaan. “De laatste keer zei ze: nu wil ik ook vanuit jouw huis trouwen. De mannen ben ik nooit trouw, maar de kapper wel. Dus kwam de bruidegom met de trouwauto haar hier voor de deur ophalen.” Glory vertelt dat de kapsalon ook een sociale functie heeft, omdat de klanten er hun lief en leed delen. “ Als er een dochter of zoon overleden is, probeer je de mensen te troosten. Daarentegen zijn de klanten er ook voor ons.”
Eén van de mensen die altijd klaar staan, is tante Jo. Ze is inmiddels 89 jaar, maar doet al veertig jaar de boodschappen voor Henri en Glory. De allereerste kapster, Helen van Wijk, die na veertien jaar stopte om een gezin te stichten, is ook trouw gebleven. “ Ze knipt zelf ook nog, maar wil alleen door mij geknipt worden”, zegt Henri. “En zo zijn er meer. Kapsters die een eigen kapsalon hebben, maar zelf bij ons geknipt willen worden.”
Grote wens: ééngezinswoning
De Slinge, waar het echtpaar Swieter sinds juni 2004 de zaak voortzet, is een prima plek. “Goed in het zicht vanaf de weg”, zegt Henri. Gevraagd naar de toekomst, vertelt Glory dat ze al jaren een grote wens heeft: een eengezinswoning in Pendrecht, met een tuin voor de hondjes en een ruimte waar Henri de vaste klanten kan blijven knippen. “Nu is een eengezinswoning niet te betalen, vanwege de huur van de kapsalon”, legt Henri uit. “Daarom kunnen we ook niet minder gaan werken. Gelukkig houd ik het nog steeds vol en vind ik het werk nog leuk. Dankzij de klanten. Ik ben ook niet van plan om over twee jaar precies op mijn 65ste verjaardag te stoppen. Maar ik wil wel van mijn oude dag genieten. Niet zoals kapper Veldhoen uit de Herkingenstraat. Die was 84 toen hij stopte, en een maand later was hij dood.”