In 3 korte gesprekken werd in beeld gebracht hoe de ouders en de schoolleiding aan kijken tegen de kindercampus en tegen mentorschap en studiebeurzen.
Gespreksleider Gerard Smulders sprak eerst met de ouders en de directeur van de obs Over de Slinge. De speciale school in Pendrecht De Koppeling werd ook door hen vertegenwoordigd.
Daarna was het de beurt aan de Beatrixschool en tot slot de Hoeksteen.
Zij benadrukten dat dankzij de kindercampus en de samenwerking het heel goed gaat tussen de kinderen van de verschillende scholen. Als voorbeeld werd de verhouding tussen de christelijke Beatrixschool van vroeger en de openbare school aan de andere kant van de Krabbendijkestraat.
Gerard Smulders vertelde dat er vroeger sneeuwballen naar de openbare kinderen gegooid werden en dat er stenen voor terugkwamen. Het ging er soms hard aan toe. Dat is stukken verbeterd door gezamenlijke activiteiten en zou zomaar terug kunnen vallen, wanneer de kinderen niet op een dergelijke manier met elkaar samenwerken.
Het idee van mentorschap en studiebeurzen viel erg in de smaak. Rachida Elkhatouti en haar buurvrouw Amina hopen erg dat het Vitaal Pendrecht lukt om die miljoen euro binnen te halen. Amina zei met glimmende ogen: “Ik wil alles voor mijn kinderen doen, maar voor zo’n dure studie heb ik het geld niet!”
De kinderen van de kinderraad hadden in de voorbereiding gezegd welke beroepen zij graag zouden gaan doen in de toekomst. Daar ging van hoog naar laag. Eén van de jongens zei: “Ik wil niet zo’n dure studie gaan doen, ik wil vooral iets met mijn handen doen.”
Realisme genoeg in zo’n kinderraad, dus ……..
En dan nog, als vuilnisman moet je tegenwoordig ook van wanten weten. Er worden allerlei eisen gesteld aan het scheiden van vuil en er moet ook op gebruik van energie gelet worden. Dus niks gaat op de automatische piloot, toch?
De ouders waren trouwens niet alleen kritiekloos enthousiast. Eén van hen bracht naar voren dat het wel klinkt alsof de kinderen van de éne en de andere school wel zo goed met elkaar overweg kunnen. Dat zal wel zo zijn, maar onder elkaar gebeurt er nog een heleboel rottigheid waar je als ouder en als onderwijzers alert op moet blijven.
Ook zouden naast TOS ook andere instellingen in de wijk bijvoorbeeld de stichting Sonshine, waar ieder week een hele reeks van kinderen aan activiteiten doen, meer bekend gemaakt moeten worden. Soms ontbreekt het aan de informatie over hen bij plekken, waar juist gezegd wordt dat je informatie kunt halen.
Gerard Smulders vroeg ook aan Ida Maes, die in het bestuur van Vitaal Pendrecht zit en 37 jaar in het onderwijs gezeten heeft of zij nog mentor zou willen zijn over 4 kinderen. Ida vond zichzelf daar inmiddels te oud voor, maar een kleiner aantal zou best kunnen. Zij was ervan overtuigd dat er mensen in de wijk zijn te vinden die ook zo’n rol zouden willen vervullen voor kinderen in de wijk.
Later op de avond opperde Dmitri, één van de ouders, dat hem misschien niet zo’n gek idee zou zijn als ouders zelf ook zouden bijdragen aan de financiering van de Kindercampus en de vervolg ideeën. Zij houden er dus ook niet van om alleen de hand op te houden, maar willen ook naar vermogen bijdragen.