Van buiten lijkt de winkel aan de Sliedrechtstraat 24 niets veranderd. Maar wie tussen de spijlen van de rolluiken door naar binnen kijkt ziet een grote wanorde. De planken zijn allemaal leeggehaald en het beeld laat aan duidelijkheid niets te wensen over: het is over en uit met de laatste sigarenwinkel in Pendrecht.
Daarmee verdwijnt weer een stukje historie want de winkel dateert nog uit de begintijd van Pendrecht. Aanvankelijk was de zaak van Theo van Aalst; in de loop der jaren is de winkel enkele malen overgenomen maar binnen is de tijd stil blijven staan.
Dagburgemeester Mario Bosch groeide in de zeventiger jaren op in de Wagenbergstraat en haalt op zijn weblog herinneringen op:
“De winkels aan de Sliedrechtstraat, vooral het gedeelte tussen de Wagenbergstraat en de Geertruidenbergstraat, zijn mij heel vertrouwd. Ik kan zo nog de meeste winkels van toen opnoemen want als kind kwam ik hier regelmatig, al dan niet met een door mijn moeder geschreven boodschappenbriefje op zak. Sigarenmagazijn Theo van Aalst, kruidenier Piet van den Bos, groenteboer Rob Koster, bakker Maaskant, slagerij Bos en drogisterij Hartendorp (later Beemsterboer) kan ik nog heel goed voor de geest halen.
Vooral aan de sigarenboer op nummer 24 heb ik veel herinneringen. Ontelbare malen kwam ik in de winkel van Theo van Aalst om voor mijn vader een pakje Drum shag met Rizla vloeitjes te halen. Dan kon toen nog ongestraft; tegenwoordig is er een minimumleeftijd om tabaksproducten te mogen kopen. Als je de winkeldeur opende ging er een belletje, binnen hing altijd die typische tabaksgeur. Vaak was het druk want er werd toen aanzienlijk meer gerookt dan nu. Op de toonbank stond een glazen pot met dropjes (in de vorm van een beertje) en als kind mocht je er daar eentje uithalen als je je boodschap had gedaan. De winkel had iets huiselijks: er lag vloerbedekking en de muren waren behangen. Behalve shag kocht ik er rittenkaarten voor de bus (een 6-rittenkaart voor kinderen kostte toen een gulden). Links in de hoek van de winkel stond een ladekastje waarin de RET-kaarten waren opgeborgen. Aan de buitenkant van de winkel zaten ongeveer 6 automaten dus ook na sluitingstijd kon de nicotineverslaving worden bevredigd. De automaten accepteerden alleen guldens en kwartjes, het eventuele wisselgeld was met een plakbandje op de verpakking geplakt.
In de zestiger en zeventiger jaren hadden veel gezinnen een aquarium en wij waren geen uitzondering. Rizla, de fabrikant van de vloeitjes, speelde daar handig op in en bracht 4 boekjes op de markt waarin per boekje 50 gekleurde vissenplaatjes geplakt moesten worden. In ieder pakje vloeitjes zat een plaatje en er is heel wat afgeruild om alle 200 plaatjes te bemachtigen. Regelmatig zie ik deze boekjes nog op boekenmarkten en dan komen deze herinneringen weer boven. De boekjes hadden als titel Zoetwatervissen en waren geschreven door A. v.d. Nieuwenhuizen.”
De onderste foto is een oude ansichtkaart met de winkels aan de Sliedrechtstraat. De sigarenzaak was gevestigd in het tweede pand.