Hij maakte zich eerst druk om het feit dat de klokken van de Bavokerk niet meer werkten. Ongeveer 6 jaar kon je kijken wat je wilde, maar de juiste tijd noteren was er niet bij. De uurwerken lieten allemaal verschillende tijden zien en een beetje beweging zat er uiteindelijk niet meer in de wijzers. Een van de wijzers brak gewoon af.
Dagburgemeester, Mario Bosch, mailde en meldde dat het een lieve lust was, maar jaar na jaar kwam er geen verbetering. De kerk maakt weliswaar gebruik van de klokken, maar is niet de eigenaar en de beheerder. Dat rust weer ergens bij de gemeente Rotterdam. Maar ja die gemeente heeft wel geld, maar wordt aan alle kanten gekort door Den Haag en uiteindelijk doet de belastingbetaler er zelf ook aan mee. Want wie wil er nou uit zichzelf meer betalen aan vadertje staat. Vadertje staat? Er zit nu een regering die wel van alles wil, maar zeker geen zorgzame vader wil spelen en ook de belastingbetaler aan alle kanten wil ontzien. Als de mensen iets willen moeten ze dat vooral zelf betalen.
Er werd in het kader van het geld van minister Ella Vogelaar voor de wijken, die soms naar haar genoemd worden, een aanvraag gedaan om nou eindelijk eens iets met die klokken en uurwerken te doen.
Toen de Bavokerk 50 jaar bestond kwam Theo Coskun, portefeuillehouder, met Ilona Otter, beheercoördinator, naar de feestelijke mis en bood koster, Ruud Pesik, een taart aan met een afbeelding van de kerk in tijden dat die toren nog fier de juiste tijd aangaf voor de wijkbewoners. Hij had gerekend op een klein gezelschap in de kerk, dus had een eenvoudige doos geregeld. Soberheid voorop in een tijd dat de broekriem aanmoet. Want de deelgemeente krijgt op haar beurt de kortingen van de gemeente Rotterdam ook mooi op een presenteerblaadje.
Hij probeerde nog een beetje Jezus te spelen en zinspeelde op de wonderbare spijziging uit het Mattheüsevangelie. De Goede Herder voorzag duizenden mensen van een goede maaltijd met maar 5 broden en twee vissen. Nou de kerk was zo gevuld en het publiek vooraan zo gulzig dat de taart slechts door dagburgmeester, Mario Bosch, op de foto gezet kon worden en al op was voordat de receptie goed en wel begon.
Grote vreugde toen eind 2010 door weer en wind de firma Eijsbouts met nieuwe wijzerplaten en gerenoveerde klokken kwam. Ja klokken, want die klok van de gesloopte kerk in Zuidwijk werd er ook maar even bij gehangen in de toren aan de Sommelsdijkstraat. Er werd zelfs door bewoners uit de wijk bijgedragen uit de eigen portemonnaie om het allemaal gefinancierd te krijgen. Het duurde vervolgens weer even voordat de klokken ook echt geluid konden worden. Maar goed, na zoveel jaren geen gebeier en geen fatsoenlijke tijdsaanduiding, maakt een paar weken meer niks uit, toch?
Wat schetst des dagburgemeesters verbazing of moeten we spreken van verbijstering dat er toch weer een klok vreselijk uit de maat gaat lopen. Terwijl ergens in Zwitserland alles gesynchroniseerd wordt. Hoe is het allemaal mogelijk?
Zou het door de februaristorm komen? Zat die wijzer misschien niet goed vast?
Die storm had wel invloed op de kerstverlichting aan de gevels van de winkels. De hanenkammen-lichtjes bogen tijdens die storm al hevig heen en weer en 1 gaf er zelfs de brui aan. Aan de Middelburgt, die trouwens ook al een tijdje dicht is en waar onlangs ineens een ruit aan diggelen ging, omdat jongetjes dachten: “Wordt zeker ook gesloopt, dus laten we die slopers even een handje helpen!” Beng, gelukkig was het dubbelglas en ging alleen de buitenkant er aan. In de blibliotheek was er niks van te zien. Maar goed ook, want boeken en glassplinters gaan niet samen. Dat is geen goede combinatie.
Mario Bosch had overigens ook al wat mailtjes gewijd aan de fairybell op de Meeuwenplaat. ‘Moet dat ding niet weg? Kerst is allang achter de rug, toch?’ Maar de wijkcoördinator had zoiets van: “Kan er niet lang genoeg staan. In deze tijd dat het ’s avonds al vroeg donker is, is zo’n verlichting welkom.’ Ja allemaal goed en wel, maar die lichtjes van die fairybell gaan al van nieuwjaarsdag niet meer aan.
De storm maakte korte metten met de fairybell. Helemaal plat.
En ook die affiche in die winkel. ‘Die is al wel 10 keer goed gehangen, maar zakt iedere keer langs de ruit naar beneden! Gaat het nog wel goed met Pendrecht?’, verzucht de burgervader.
Ja, je moet toch wel een ontzettende optimist zijn als je met deze beelden in de hand gaat zeggen: ‘Pendrecht is Goed Bezig’.
Maar storm of geen storm, de Pendrecht Dromen & Idealen hebben in ieder geval een grandioze première achter de rug. Vrijdag moesten de toeschouwers weliswaar alle kracht bijzetten om tegen de wind in van het Pendrecht Theater naar het Pendrecht Museum te lopen voor het Intermezzo. Daar zaten Jaan en Sjaan lekker warm achter het glas en hadden medelijden met die ’toneelspelers’ buiten in de kou en in de storm. Zij zeggen dat de toekomst ligt in de sponsoring door het bedrijfsleven. Misschien ligt daar dan ook de hoop, want de bedrijven in Nederland doen goede zaken, toch?
En alles bij elkaar levert het ook weer fraaie one-liners van spelers in het Pendrecht Theater op over Plein 1953 en over de wijk. Nolda zegt bijvoorbeeld: ‘Podium? Oh is dat de bedoeling van die plaat waar die meeuwen op zitten te poepen.?’ En: ‘Plein 1953, daar wil je toch nog niet dood gevonden worden?’
De humor ligt echt op straat.