Er was even wat spanning of Jeanet Kullberg het wel op tijd zou halen. Het was mooi weer en natuurlijk nogal wat files op de weg. Maar links op de foto meldt ze zich dan toch bij de receptioniste van de Maaskoepel.
Zij grapte in het begin van haar toespraak dat het essay plaatjes bevatte, dus voor iedereen geschikt was. Dat klopt inderdaad de foto’s geven een aardige indruk over welke wijken het gaat en wat daar zoal gebeurt.
Een andere opmerking die zij maakte was: “Soms bekruipt me de gedachte dat het beter zou zijn met elkaar de bezem te pakken in plaats van confereren en schrijven over de herstructurering van deze wijken.” Zij richtte haar verhaal aan het adres van de corporaties en planners. De burger weet ons best te vinden was haar idee. Maar het vergt nogal wat om uit te leggen waarom de herstructurering nou precies nodig is. Zij sprak een mevrouw uit de wijk Morgenstond van Den Haag. Zijn was gescheiden en had een netwerkje van vrouwen in een gelijke situatie in haar omgeving gevonden. Zij wilde niet weg en vroeg zich waarom haar woning nou per se gesloopt moest worden.
Kullman ging vervolgens met reuze stappen door de volkshuisvestingsgeschiedenis en haalde de krotopruiming aan. Die kwam volgens haar in de jaren 60 behoorlijk op stoom en bijvoorbeeld in de stadsvernieuwing in Rotterdam krachtig aangepakt.
Er worden veel ambities geformuleerd, maar er is nog maar weinig van de buurteffecten vastgesteld. Wat is de invloed van mensen met een hoger inkomen in deze buurten? Wees helder en maak duidelijk wat precies de bijdrage van juppen kan zijn.
Bedenk dat veel mensen de stad in komen om zich op te werken.
Zij zag vervolgens twee lijnen: blauwdruk maken en korte klap met groot effect aan de ene kant en een organischer aanpak, die meer geleidelijk gaat aan de andere kant.
In de discussie werd haar de vraag gesteld of er voorbeelden zijn van zo’n organische aanpak. Zij verwees nar Engeland, maar echt duidelijke voorbeelden zijn daar niet van.
Ook werd in de discussie de vraag gesteld van wie is de wijk? Voor Bioen Hofman geen vraag: “Van de bewoners natuurlijk”. Een andere deelnemer dacht ook aan de vertrokken bewoners, want die hebben nog steeds hun geschiedenis daar liggen.
Een vertegenwoordiger van een Schiedamse woningcorporaties was van mening dat de Chinezen al onder ons zijn. Hij duidde daar mee op de bevindingen van Job Cohen en Ivo Opstelten in Shanghai en Beijing. Daar worden driftig kruisen gezet door Hutongs en niks aan bewoners gevraagd.
Kortom de discussie is nog lang niet afgelopen. De aanwezigen werd het essay in het vooruitzicht gesteld en het bier van de stadsbrouwer smaakte veel bezoekers prima.