Op de foto de gesloten vestiging van Instelling voor Mondzorg op Plein 1953.
Het artikel in het AD van 5 april vervolgt:
Dat meldt directeur Joep van de Veerdonk, die vandaag met de curator tot een akkoord over de overname hoopt te komen. Het gaat om de vestiging aan de Aelbrechtskade in Rotterdam-Delfshaven. Van de Veerdonk neemt alle patiënten over. Wat hem betreft kunnen gedupeerde cliënten van de vestigingen in Pendrecht en Charlois, naar schatting zo’n 10.000, zich ook bij hem melden. De deuren van de vestiging aan de Aelbrechtskade moeten nog eind deze maand open. De Instelling voor Mondzorg (IVM), met acht vestigingen in de Randstad, werd eerder deze week door de rechtbank in Amsterdam failliet verklaard. De financiële administratie van IVM zou een grote puinhoop zijn. Hoe groot de schulden precies zijn is volgens de curator nog onduidelijk. Zeker is dat de belastingdienst 450.000 euro vordert van IVM. Naar aanleiding daarvan maakt de Nederlandse Maatschappij tot bevordering der Tandheelkunde (NMT) zich grote zorgen over de opkomst van steeds meer ‘cowboytandartsen’; dat zijn grotere commerciële ketens die meer oog voor geld dan voor kwaliteit van zorg lijken te hebben. Van de Veerdonk bestrijdt met klem dat de Tandzorg Groep, met nu nog zes vestigingen, tot die categorie behoort. ,,Wij zijn echt van een ander niveau. Al onze tandartsen zijn bij wet geregistreerd en ze zijn opgenomen in het kwaliteitsregister voor tandartsen.”
Eerder schreef Stijn Hustinx van het AD het volgende artikel over de sluiting van de praktijk aan Plein 1953:
Cowboytandarts duikt op … en onder
Door STIJN HUSTINX
ROTTERDAM – De rolluiken van de twee vestigingen van de Instelling voor Mondzorg (IVM) in Rotterdam zijn op klaarlichte dag naar beneden.
Achter de ramen hangen nog de resten van plakkaten met teksten die patiënten moeten werven.
Binnen is het donker. Een stapeltje post ligt op de deurmat. Plastic koffiebekertjes staan op tafel, alsof het personeel er halsoverkop is vertrokken. Op de posters staat een 0900-nummer, waar patiënten zich kunnen melden. Het nummer is afgesloten. De website van het bedrijf is uit de lucht. En de eigenaar, Dave Basilide van Doorneveld, houdt zich onbereikbaar. Voor zijn klanten, voor zijn schuldeisers en voor zijn personeel.
De IVM had drie vestigingen in Rotterdam. Goed voor misschien wel tienduizend patiënten. Hoeveel precies is onduidelijk, want de patiëntendossiers zijn ‘niet opvraagbaar’, weet adviserend tandarts Nico Kerkhof van zorgverzekeraar DSW.
Kerkhof zegt zich grote zorgen te maken. De solopraktijk waar een tandarts nog alleen werkt, verdwijnt. Het aantal ‘megazaken’ neemt hand over hand toe, zegt hij. De vraag is of die zich altijd netjes aan de regels houden. ,,Helaas zien wij al het verschijnsel dat op een vrijdagmiddag de tandartsassistente een wortelkanaalbehandeling uitvoert. Terwijl er een geregistreerde tandarts toezicht moet houden. Je moet je afvragen wat daar in de praktijk van terechtkomt.”
In Zoetermeer raakte de IVM eerder in opspraak toen een Russische tandarts een ontsteking over het hoofd zou hebben gezien. De patiënt moet een stuk kaak missen na een medische ingreep. Ook opereerde het bedrijf een tijd vanuit een bus, omdat het op straat was gezet na een huurachterstand.
Kerkhof: ,,Omdat er nauwelijks toezicht is op de branche krijg je steeds meer van zulke dubieuze zaken. En de Inspectie voor de Gezondheidszorg doet in onze ogen te weinig.”
De Inspectie wijst de aantijging van Kerkhof resoluut van de hand. ,,Wij houden wel degelijk toezicht. Het veld is echter gigantisch groot. We kunnen dus niet bij elke deur controleren. Daarnaast kijken wij niet naar de herkomst van tandartsen. We gaan ervan uit dat ze onder toezicht werken van een bij wet geregistreerde tandarts of zelf geregistreerd zijn,” zegt woordvoerder Wouter van der Horst. De Inspectie is bekend met de IVM. Maar aangezien de keten niet meer bestaat, is dat probleem wat de Inspectie betreft ‘opgelost’.
Een andere keten die onder vuur ligt is Sanasmile, afgaande op tientallen boze reacties op internet. Deze organisatie, die tevens actief is onder de naam Samenwerkende Mondzorgcentra, telt vijftien vestigingen in onder meer Vlaardingen, Rotterdam en de regio Den Haag. Er werken 24 tandartsen, van wie achttien uit het buitenland. ,,Op één na zijn ze allemaal bij wet geregistreerd,” zegt Sanasmile-directeur Stephane Brikkenaar Van Dijk. ,,Ze spreken allemaal Nederlands en als dat nog niet goed genoeg is krijgen ze dagelijks Nederlandse les.”
Dat hij zijn personeel deels in het buitenland werft, is volgens hem mede omdat veel Nederlandse tandartsen zich niet willen afficheren met een commerciële instantie als de zijne. ,,Dat ze voornamelijk uit het buitenland komen, zegt niets over hun kwaliteit. Vaak hebben ze al enorme ervaring.” Bovendien is de keten hard gegroeid, sinds de gemeente Rotterdam rond 2001 de onderneming vroeg een voorziening te treffen voor 18.000 inwoners die op Zuid zonder tandarts zaten. De directeur, die zeven maanden geleden aantrad, zegt dat één van zijn doelen is de service en klantgerichtheid van Sanasmile te verbeteren. In het verleden was die niet altijd goed, erkent hij. ,,Toen was er meer aan te merken op de organisatie dan nu.”