Op de foto wijkpredikant At Polhuis en voorzitter van de deelgemeente Charlois Dick Lockhorst toen At de Erasmusspeld werd opgeprikt in juni 2006. Ter gelegenheid van zijn 60ste verjaardag wa er 23 juni 2006 een symposium over Karl Barth en kwam er als verrassing voor At Polhuis de mededeling dat de gemeente Rotterdam hem met een Erasmusspeld wilde onderscheiden.
In september gaat de wijkpredikant met emeritaat en hier volgt dus zijn laatste kroniek:
‘Negen jaar heb ik in deze rubriek verslag gedaan van mijn ervaringen in Pendrecht. Het ging over zaken die mij verrasten of die mij verbaasden. Daarbij probeerde ik altijd goed te luisteren wat bewoners van Pendrecht zeiden of dachten. Dat moet ik iets preciezer zeggen. De bewoner van Pendrecht, met een variant op Maxima, bestaat niet. Mijn waarnemingen werden veelal bepaald door de ouder wordende, oorspronkelijke bewoners van Pendrecht. Ongemerkt en voor een groot deel ook onvoorbereid waren zij terecht gekomen in een ingrijpende, onomkeerbare verandering van hun wijk. Het duurde even voordat beleidsmakers in de gaten kregen dat zij net zo ontworteld raakten als de nieuwe bewoners al waren. Die aandacht is er inmiddels wel gekomen, hoewel waakzaamheid op dit punt geboden blijft.
Pendrecht is in de 9 jaar dat ik er werkte ingrijpend veranderd. De Herkingenbuurt is totaal vernieuwd. De zuidkant van Pendrecht krijgt de komende jaren een totaal ander gezicht. Wie daar nieuwsgierig naar is, verwijs ik graag naar de website http://www.tuinophetzuiden.nl. Ik heb er vertrouwen in dat Pendrecht straks weer mooi op de kaart van Rotterdam staat. Dat is mede door de inzet van velen die daar hard aan werken. Er is kritiek mogelijk en die heb ik ook geuit, maar tegelijk ben ik onder de indruk geraakt van de betrokkenheid van vele werkers bij de bewonersorganisatie, de Nieuwe Unie en de deelgemeente.
Heb ik zelf ook nog iets bijgedragen? Over aandacht voor deze kronieken heb ik de afgelopen jaren niet te klagen gehad. Ze werden gelezen en er werd dikwijls op gereageerd. Het sterkt mij in de overtuiging dat dit een vorm van kerkelijke presentie is die de moeite waard is om uit te proberen. Heeft het iets uitgehaald? Terugkijkend komen dan drie dingen bij mij naar boven.
Nog niet zo lang in de wijk raakte ik betrokken bij de veranderingen in Valckensteyn. Ik schreef daarover in de kroniek en prompt reageerde radio en tv Rijnmond. Het gevolg was dat ik samen met anderen in een overleg met de Nieuwe Unie de belangen van de bewoners van Valckensteyn mocht behartigen. Dat leidde tot goede afspraken die de situatie van bewoners verbeterden. We maakten afspraken voor 10 jaar. Die periode is nu bijna afgelopen.
Jaren later meldde ik in een kroniek de bouwvallige staat van de voormalige dokterswoning van dokter Hefting. Met in mijn oren de vele verhalen over hem pleitte ik voor behoud van de praktijkwoning. Dat is ook gebeurd. Er werd een goede bestemming gevonden. Zo is de naam van deze dokter van Pendrecht voor de wijk behouden. Het dokter Hefting-huis.
Een groot voorstander van sloop ben ik nooit geweest. Sloop wekt de illusie problemen op te lossen, maar onderzoek wijst uit dat dat zeer de vraag is. Renovatie is vaak een beter alternatief en voor bewoners van Pendrecht met in veel gevallen een kleine beurs ook rechtvaardiger. De kans dat zij in de wijk een huis kunnen bemachtigen neemt er aanzienlijk door toe. Voorbeeld daarvan is het geslaagd project aan de Middelharnisstraat/Melissantstaat. In een kroniek schreef ik daarover. Daarin sprak ik mijn verbazing uit over de sloopplannen van de flat aan de Ooltgensplaatsweg. Waarom die flat niet op dezelfde wijze renoveren, zodat ook bewoners van Pendrecht op deze mooie locatie een kans hebben daar te wonen? De sloopplannen zijn inmiddels van de baan. Zo eigenwijs te denken dat dat door mijn kroniek kwam ben ik niet, maar een klein duwtje in de goede richting heeft het wel gegeven.
Pendrecht is het afgelopen decennium ingrijpend veranderd. De uitdagingen van nu zijn anders dan die van toen. Ik heb met plezier en geloof mijn bijdrage daaraan geleverd. Degenen die blijven wens ik sterkte bij het werken aan de nieuwe uitdagingen. Vergeet daarbij de ouder wordende Pendrechtenaar niet.
At Polhuis
Met deze bijdrage sluit ik mijn rubriek ´Kroniek´ af. Negen jaar geleden begon ik daarmee. Het was de bedoeling dat ik gedurende een jaar mijn ervaringen met het kennismaken met Pendrecht zou opschrijven. Ongemerkt is het door gegaan. Stof om over te schrijven diende zich steeds weer aan. Toen ik begon kon ik geen betere titel bedenken voor deze column. In de loop der jaren dacht ik vaak bij mijzelf dat de Pendrechtse stukjes beter `Stempeltjes´ hadden kunnen heten. Kenmerk van Pendrecht zijn immers de stempels in de bouw. Mijn stukjes gingen vaak om gebeurtenissen die het leven van en in Pendrecht stempelden.
In totaal schreef ik 63 van deze columns. Ik deed dat omdat in mijn opvatting de rol van de dominee en de kerk niet alleen een kerkelijke is. De kerk houdt zich ook bezig met de wijk(samenleving) waarin zij kerk is. Met alle anderen in de wijk zoekt zij mee naar een zo eerlijk en rechtvaardig mogelijke samenleving. Wat betekent het in de praktijk dat we zondags in de kerk geloven in een nieuwe schepping, een nieuwe stad? Daar gaat het om. Wat verwijst daarnaar en wat wijst er van af. Betrokkenheid in de wijk is en blijft dan ook een opdracht voor de kerk.
Eerlijkheidshalve moet ik er ook bij zeggen, dat het meedenken en meedoen in de wijk mij ook persoonlijk wel ligt. Het is dus een opdracht van de kerk die ik erg leuk en inspirerend gevonden heb en vind. Ik ben u allen zeer erkentelijk dat u mij daarvoor alle ruimte gegeven hebt.
At Polhuis’
At, je hebt ook aan de wieg gestaan van Vitaal Pendrecht en vanaf deze plek wil Vitaal Pendrecht je dan ook hartelijk bedanken voor je bijdrage aan een beter Pendrecht.