Een echte sociëteitsomgeving met bier wat in Delfshaven gebrouwen wordt vormde de entourage van een discussie over de beloften en beperkingen van herstructurering. Jiri Anton was de dag voorzitter. Jeanet Kullberg van het Sociaal Cultureel Planbureau de inleider en Willem Giezeman leidde de discussie.
Grootschalige sloop en nieuwbouw van woningen roepen al vele jaren heftige discussies op. Vanaf 1997 werd de herstructurering van stadsbuurten onderdeel van een stedelijk vernieuwingsbeleid dat de gestage uittocht van beter gesitueerde gezinnen uit de grote steden moest helpen keren. Anders dan bij de vroegere stadsvernieuwing is de huidige transformatie van woonbuurten meer gericht op het scheppen van een aantrekkelijke woonomgeving voor mensen die wat te besteden hebben. Nu dit proces volop in ontwikkeling is, gaan zowel stemmen op om de sloop te stoppen als om het slooptempo juist op te voeren.
Voor beide zijn argumenten aan te voeren.
In het streek- en structuurplan RR2020 wordt gepleit voor een trendbreuk in de huidige, te voorzichtige, aanpak in de Rotterdamse regio. De bestuurders en planologen vinden dat er meer gesloopt moet worden om ruimte te maken voor grondgebonden woningen. Tegelijkertijd voeren bewonersgroepen in de Rotterdamse wijk Nieuw Crooswijk felle acties om grote delen van de wijk te sparen. Wie heeft er gelijk? De progressieve planologen of de behoudende bewoners?
Jeanet Kullberg, wetenschappelijk medewerker bij het Sociaal en Cultureel Planbureau, leidde de discussie in met een lezing over de verschillende kanten van de ingrijpende opwaardering van wijken in hun historische context. Tijdens de Sociëteit lichtte zij haar onlangs verschenen essay De tekentafel neemt de wijk. Beloften en beperkingen in de herstructurering van buurten toe.