Mike stelde iedereen in de gelegenheid zich voor te stellen. De groep bestond uit 23 deelnemers uit alle landen, die vertegenwoordigd waren en alle excursies van de vorige dag waren ook vertegenwoordigd door een deelnemer. Iedereen hielp iedereen bij zijn presentatie, dat ging op een hele natuurlijke manier. Wat de mensen die het Engels niet zo goed beheersten op hun gemak stelde.
Na de introductie en het voorstellen vond eerst de lunch plaats en daarna werd het tweede deel opgepakt. Mike liet overigens weten dat hij heel graag naar Rotterdam zou komen om bij ons eens rond te kijken en de Rotterdamse delegatie zei toe er werk van te gaan maken. Dus we zien Mike vast nog eens terug.
Het gesprek kwam trouwens niet direct op gang na de lunch en dreigde in een zeur- verslag te ontaarden. De film, die speciaal voor de conferentie gemaakt was van Bien Hofman, Nico Volckeryck uit Antwerepen en Masood Yassin uit Birmingham bracht verandering in de stemming. De deelnemers vonden het mooi en indrukwekkend. Een compliment voor Nick Booth, de maker van de film, hij wist er een mooi geheel van te maken en de drie parels van R4R neer te zetten zoals ze zijn en hun omgeving komt in de film ook goed tot zijn recht. De film gaf andere stof tot praten en al snel kwamen de tongen los. Kijk, je brengt de buurt en hun acteurs binnen en dan gaat het tenminste ergens over.
Een middag iemand mee laten “lopen” doet meer dan duizend woorden. Nog een idee dat werd gelanceerd was dat er een ruimte zou moeten zijn waar jongeren die een bedrijfje of activiteit op kunnen starten en een paar uur kantoor kunnen houden. Ze kunnen zich immers geen buil vallen aan dure huren van panden en kunnen dan goed “oefenen” voor hun toekomst.
Een aardige opmerking was, waarom we toelaten dat er professionals zijn die zich niet betrokken voelen bij het werk wat ze doen, maar wel hun geld over de bewoners rug willen verdienen. Ja vertel het maar eens?
Twee dames vertelden dat ze een speciale aanpak hebben om kinderen respect te laten tonen voor anderen.
Eerst denken: “twee handen aan je voorhoofd”
Dan voelen: “twee handen naar je hart”
Dan praten: “twee handen naar je mond”
Het zijn gebaren maar het werkt, anderen die het zien gaan vragen wat je aan het doen bent en volgen het op.
De deelnemers uit Bulgarije vonden het nogal pragmatisch, dat er helemaal niets verkeerd was en ging in het business- project, waar zij naartoe zijn geweest. Het strookt niet met wat ze gezien hebben. De bewoners leken tevreden en liepen er niet met ongelukkige gezichten, maar het was duidelijk een hele arme buurt, waar nog veel moet gebeuren.
Mike vertelde dat de bewoners de winkeliers zijn.
Verder werd netwerken met de lokale politici belangrijk gevonden;
– Zorg dat je ze persoonlijk kent
– Nodig ze uit voor je activiteiten
– Geeft vóórinformatie
– Speel in op de behoefte van het moment
– Zoek de goede politici/ambtenaren, probeer dat uit.
Probeer bij de vrijwilligers het cynisme buiten de deur te houden, dat geldt trouwens ook voor de professionals. Probeer het vertrouwen in het systeem terug te brengen door bovenstaande regels toe te passen. Zet een stap vooruit en kijk niet steeds terug, zonde van de energie.