Zondag 1 november speelden Laurensorganist Hayo Boerema en fluitist Imre Rolleman in de Open Hof Kerk te Rotterdam-Pendrecht. Zij speelden composities van onder andere de Nederlands-Zwitserse componist Frank Martin, van Jehan Alain, van J.S. Bach en een improvisatie. Het werd een fraaie aflevering van de Zondagmiddagmuziek-concerten met een opvallend talrijk publiek.
Zondagmiddagmuziek 1 november 2009 speelden Laurenskerkorganist Hayo Boerema en fluitist Imre Rolleman in de Open Hofkerk te Rotterdam-Pendrecht.
Zij speelden composities van onder andere de Nederlands-Zwitserse componist Frank Martin, van Jehan Alain, J.S. Bach en een improvisatie.
Bij het tweede stuk voor fluit en orgel werd meteen het verschil tussen de muziek van oude meesters als Jan Pieterszn Sweelinck en de meer moderne componisten als Frans Martin duidelijk. Fantasia Chromatica zal vast voor en op de klavecimbel gecomponeerd zijn en Hayo Boerema vertolkte dat stuk heel mooi op het mooie orgel in de Open Hof Kerk. Scherp contarsterend met het mooie geluid van de fluit door Imre Rolleman in combinatie met het snerpend orgelgeluid bij het volgend stuk Sonata da chiesa. Frans Martin zocht duidelijk naar nieuwe klankkleuren. Het orgel doet het hierbij geweldig.
Vervolgens weer een oude meester, Bach, mooie ritmiek en mooie harmonische klanken in een orgelsolo. Trois mouvements voor fluit en orgel van Jehan Alain gaf weer een geheel andere muzieksoort te horen.
In de pauze dronken de bezoekers, maar liefst 50 in getal koffie en zorgde Imro Rolleman ervoor dat zijn fluit klaar was voor de volgende ronde. Na de pauze moest hij meteen aan de bak met Pierre Octave Ferroud’s Trois pièces. Blaasinstrumenten verzamelen nou eenmaal een enorme hoeveelheid vocht en dat komt op den duur de kwaliteit van het geluid niet ten goede. Imre Rolleman is niet de eerste de beste fluitist. Hij speelde in 2008 fluit in de musical ‘Les Miserables’.
Buiten tikte de herfstregen uit een donkere en sombere lucht tegen de ramen met de portretten, die het geloof van de kerk symboliseren van de 4 evangelisten en 4 voorstellingen: van doornenkroon tot kruis.
50 bezoekers is dat nou veel? Ja voor een soortgelijk concert is dat een groot succes. Er komen mensen van buiten de wijk en ook wijkbewoners. Dee Kasteleijn is er één van. De muziek heeft nostalgische waarde voor haar. Haar man was organist. Zij vroeg een andere bezoeker of ze naast hem mocht zitten. Hij komt iedere keer als er een orgelconcert is en meestal lopend vanuit Rhoon. Dit keer is ie op de fiets, vanwege het slechte weer. Een andere bezoeker is met haar vriendin meegekomen en gaf toe dat het in haar niet zoveel wakker maakte, die muziek.
Er was ook een derde muzikant. Hij heet Stefan Treure: “Ik sla de blaadjes om”, antwoordt hij op de vraag of hij ook orgel speelt. Hij is voor Hayo Boerema een onmisbare aanvulling. Boerema was overigens blij verrast over het orgel. Of hij het kan vergelijken met het orgel van de Laurenskerk? Dat is een kwestie van appels en peren, aldus de organist.
Het tweede stuk na de pauze was een mooi spel tussen orgel en fluit van een componist die nog in leven is. Jean Pierre Leguay werd geboren in 1939. En het slotstuk is van nog jonger datum. Hayo Boerema speelde een eigen improvisatie. Improviseren is aan hem toevertrouwd. Hij haalde zijn Aantekening Improvisatie bij Jos van der Kooy.
Organisator Jan van Dijk drukte zijn dank uit aan het publiek en verbond er meteen een wens aan: “Komt u vooral de volgende keer terug!”
Die volgende keer is 14 maart 2010. Dan speelt Jan van Dijk zelf met een trombonekwartet dit keer.
2 mei, 12 september en 12 december zijn de daarop volgende zondagmiddagmuziek concerten.