Zaterdagmorgen al heel vroeg begon de bedrijvigheid. Veel materiaal werd er naar het plein in het centrum van de wijk met de fraaie naam Plein 1953 vervoerd.
Jefrey Jong nam de handschoen op om met een schamel budget een Multicultureel Feest te organiseren. Mensen die daar ervaring mee hebben, weten dat dat geen peulenschil is. Of peanuts om eens een taal gebruiken, die door meer mensen gesproken wordt dan de Nederlandse. Hij had een ambitieus programma met een reeks van artiesten, die op zouden treden op het podium in de vijver.
Maar het vinden van de sleutel van de elektriciteitskast die zorgt dat er voldoende stroom van redelijke sterkte naar dat podium gaat was meteen al een hindernis, die Jeffrey moest nemen. Het podium werd voorzien van een kap, en brug en meer van dergelijke zaken, maar wie maakt de meeuwenplaat met al die blubber even schoon. Op dat zwarte spul heb je skateboard-ervaringen nodig om op de been te blijven.
Improvisatie-talent en de Middelburgt hielpen de organisator uit de brand, of misschien liever op het droge.
En zijn muziek en dans keuze. Prachtig. Echte Marrons-dans uit Suriname door Sangafi prachtig. Eddy Taylor, de soul zanger uit eigen wijk. Martin Makoma met streetdance, Een Antilliaanse band, Caribbean Punch, die er een echte punch aan gaven.
En in de tentjes op het plein met Somalische, Eritrese, Turkse, Nederlands Indische, Antilliaanse, Surinaamse en Nederlandse hapjes, gerechten en eh …. erwtensoep. Allemaal ook met muziek uit hun cultuur en bijna allemaal gekleed zoals dat in het land van hun herkomst gaat.
En midden in het feestgebied een tent met knutselwerk, tekeningen maken en allerlei spelletjes voor de kids.
Jefrey werd er niet zenuwachtig onder. Hij rende van de ene naar de andere kant met zijn rugzak en regelde, improviseerde en bedreef topsport.
Jeffrey is een kanjer.
Hij wilde zelf niet op de foto, maar ja probeer maar eens te ontkomen aan het fototoestel van Vitaal Pendrecht.