Cees Dorsman, een actieve bewoner van de Zuiderkroon, kondigt zijn naderende afscheid bij de RET als volgt aan.
December 2013.
Collega’s, beste vrienden,
Het kan geen toeval zijn dat ik per 1 mei 2014 afscheid wil nemen van de werkgever. Precies op dezelfde dag zevenendertig jaar geleden kwam ik in dienst van de gemeente Rotterdam als leerling autobuschauffeur bij de RET.
Van begin tot het eind heb ik het in de afgelopen jaren geweldig naar mijn zin gehad. Ik heb mij altijd thuis gevoeld in de veilige omgeving van collega’s en leidinggevenden, ook op die momenten dat het allemaal wat minder ging. Omdat iedereen daar wel mee te maken krijgt, heb ik mij al direct na de oprichting bij de VOR aangesloten om iets te kunnen betekenen voor de individuele belangenbehartiging, met als basis het inlevingsvermogen en rechtvaardigheidsgevoel voor juist die mensen die in de hoek staan waar de meeste klappen vallen.
Naast het vakbondswerk werd al snel duidelijk dat de inspraak in het bedrijf vanuit de ondernemingsraad van groot belang kan zijn om het algemeen welzijn binnen de organisatie te bevorderen. Maar, net als in de politiek, kunnen ambitieuze plannen alleen voortgang vinden langs de weg van begrip, overleg en overeenstemming tussen achterban, collega OR leden en directie.
Dat viel echter niet altijd mee. Veel, heel veel extra uren zijn besteed aan overleg, overtuigen, plannen maken, deze weer inslikken, opnieuw beginnen en weer verder gaan.
Het is niet vaak gebeurd, maar er zijn momenten geweest dat ik dacht: “als ik dit allemaal van te voren had geweten was ik liever gewoon mijn werk op de bus blijven doen.” Achteraf gezien was het vooral in de eerste jaren zwaar. Eigenlijk te zwaar om naast het jonge gezin en alle sociale contacten zoveel meer te doen dan in feite van mij werd verlangd.
Nu, bijna aan het eind van mijn werkzame leven was de situatie in beschikbare tijd bijna hetzelfde: als mantelzorger voor mijn ernstig en ongeneeslijk zieke echtgenote kon en mocht ik alle aandacht schenken aan het draaglijk houden van haar leven tot de dag van overlijden op vrijdag 15 november 2013.
Hoe relatief het leven kan zijn… Niet alleen voor jezelf maar vooral ook voor dat van een ander. De belangrijkste reden voor mijn keuze mezelf in dienst van anderen in te zetten.
Een keuze waarvan je de implicaties vooraf eigenlijk niet kunt overzien. Waarmee ik maar wil zeggen dat het aanmelden voor een functie in de OR en/of de vakbond geen sinecure is en een uitdaging is die geboren wordt uit de overtuiging er te willen zijn voor de ander.
Enfin, met het oog op mijn te verwachten afscheid in het nieuwe jaar wil ik graag iedereen bedanken voor de geweldige tijd die ik bij de RET, de OR en binnen de VOR heb mogen beleven.
Dank jullie wel,
Cees Dorsman.