Na de mail van Nicole Rasmussen is er heel wat heen en weer gepraat over het strookje groen. In februari vorig jaar werd er op een vergaderingetje met omwonenden vastgesteld dat de grond van de gemeente was en dat de deelgemeente dus voor onderhoud moest zorgen. De beheercoördinator van de deelgemeente kwam met het verhaal, dat de grond inderdaad van de gemeente was, maar dat in 1965 het vruchtgebruik van de grond overgedragen was aan de Vereniging van Eigenaren. Hij zei dus tegen Nicole: “Je moet bij je eigen Verenging van Eigenaren zijn! En niet bij de deelgemeente”. Nou zijn de bewoners op het rijtje van Nicole wel eigenaar van hun woning, maar zij hebben geen Vereniging van Eigenaren. Kortweg VvE. De beheercoördinator ging verder zoeken en kwam tot de ontdekking dat er wel drie VvE’s over het binnenterrein van de Stavenissestraat – Sint Annalandstraat – Tholenstraat gingen. Twee van die verenigingen doen hun werk goed en zorgen goed voor het onderhoud. Eén vereniging laat het schromelijk bij zitten en reageerde niet op brieven en telefoontjes van de deelgemeente.
In mei 2007 werd er met een Opzoomeractie van bewoners onder wie Nicole flink wat werk verzet aan het terrein. Het zand in de zandbak werd vernieuwd en een bouwvallig speelhuisje werd afgebroken en de restanten werden afgevoerd. De kinderen wilden graag meer speeltoestellen op het binnenterrein en de wens van de bewoners op dat ene rijtje bleef dat de groenstrook onder handen genomen zou worden.
Onlangs reageerde Nicole Rasmussen opnieuw. Ze geloofde eigenlijk niet meer dat er nog iets zou gaan gebeuren. De opbouwwerker stuurde haar bericht door naar de wijkcoördinator Ines Balkema en die maakte er korte metten mee. Zij gaf Gemeentewerken opdracht het mes er in te zetten. Dat gebeurde.
Nu nog wat extra speeltoestellen voor de kinderen en het binnenterrein is wat het wezen moet. Die éne zandbak en die eenzame wipkip staan een beetje schriel in die gemeenschappelijke tuin. Voor het speelhuisje kwam wel een wigwam terug bij die actie in mei. De stokken van die wigwam waren wilgentakken. Het idee was dat die zouden gaan groeien. De takken waren echter zo iel dat ze niet tot wasdom hebben kunnen komen. De eerste stap is er nu, het wachten is op de volgende.