83 jaar is hij inmiddels. De woning van de familie Van der Have staat al enige tijd niet meer in Charlois, maar in de deelgemeente IJsselmonde. Redenen om uit te zien naar een nieuwe voorzitter en die vond hijzelf. Hij zocht zelf Peter Diepenhorst aan. Peter is een stuk jonger. De Ouderen Advies Raad Charlois moest er even goed over nadenken of ze wel iemand van onder de 55 als leidsman wilden hebben. Wim zorgde ervoor dat de groep instemde. Overtuigd als hij is van de kwaliteit van Peter. En overtuigd als hij is van de noodzaak van een orgaan als de Ouderen Advies Raad.
Beide heren steken hun waardering voor elkaar niet onder stoelen of banken. Peter op zijn beurt zette zich in voor een mooi afscheidsfeest van de laatste functie die de gedreven bestuurder Wim van der Have nog had in Charlois.
Dat feestje vond plaats in het Pendrecht Museum. Sfeervol ingericht voor een presentatie op zondag 31 oktober over een reis langs de noordelijk Zijderoute van Kazachstan naar China. Opgeluisterd met passende muziek van Elles Veldhoen op de mooie witte piano, die in een hoek van het museum een plekje gevonden heeft.
Leden van de adviesraad en contacten van adviesraad waren op het feestje afgekomen om hun voorzitter en hun contact met de ouderen in de deelgemeente uit te zwaaien.
Peter Diepenhorst leidde de feestelijke bijeenkomst en had een flinke tijd ingepland voor diens afscheidsspeech te houden. Die loog er dan ook niet om. Diverse mensen bonden Peter op het hart de tekst te kopiëren en hen een exemplaar te bezorgen. Wim stak uiteraard de loftrompet over het overleg. En hekelde de huidige politieke hoofdstroom. Hij is duidelijk geen fan van de huidige regering en van de manier waarop tegenwoordig politiek wordt bedreven. Hij sprak zijn afschuw uit over de columns in het Huis aan Huis Blad de Maasstad en zei dat hem het niks verbaasde dat die vaak door de oudere Rotterdammer zonder gelezen te worden weggegooid werd.
Hij riep de raad op paraat te blijven en greep terug naar perspectieven die in de tijd van onderdrukking en oorlog toen de jongerenorganisaties AJC en JVP nog bestonden met de dichtregels:
Wat is de wereld wonderschoon
Wat is het leven goed
Wees jij gelukkig kind
De regels moeten volgens hem midden in de oorlog geschreven zijn.
Hij riep zijn gehoor ook op zich niet neer te leggen bij het in de goot trappen van mensen die niet in het pulletje passen.
‘Gedogers proberen hun stad nog harder te treffen’ aldus de scheidende voorzitter van de OAR en hij citeerde Frits de Lange, hoogleraar ethiek: De oudere wordt weer in het zwijgen terug gedrongen. Hij doelde op de nadruk die het nieuwe kabinet legt op de verzorging van ouderen, die ons land hebben opgebouwd.
Aandachtig werden zijn woorden verslonden.
Hij kreeg een warm applaus.
En hervatte prompt, maar nu zonder papier, het woord. Dat richtte hij aan de vrouwen uit zijn leven. Zonder zijn eigen vrouw ooit ontrouw geweest te zijn sprak hij waardering uit voor zijn secretaresse op het Stadhuis, de secretaresse, die hij als voorzitter van de Deelgemeente Charlois gehad had. De eerste secretaris van de OAR en met name Esther, die hem de laatste 10 jaar had bijgestaan. Zij hadden het gepresteerd om in een maand tijd zijn handschrift te ontcijferen. Dat is zijn vrouw in al die jaren nog steeds niet gelukt.
Esther kreeg een cadeau van hem, natuurlijk ….. een boek.
Daarna stelde Peter Diepenhorst de aanwezigen in de gelegenheid om een ‘weerwoord’ te geven. Zijn vader deed dat als eerste en sprak grote waardering uit voor Van der Have die hij vanuit de stad naar Charlois had zien komen en met plezier gevolgd had. Hij wenste het echtpaar Van der Have nog vele gelukkige jaren samen. Als oprecht protestant riep hij daar God’s hulp bij in.
Rineke de Graaf was de volgende. Zij had Wim leren kennen vanuit een eerder wijkgericht ouderen platform: het WOP van Pendrecht, dat later samengevoegd werd in de deelgemeentelijke ouderen advies raad. Ook zij stak haar bewondering voor Wim niet onder de keukentafel in het museum.
Piet van Ochten was een derde spreker. Hij bezong de kwaliteiten van de wethouder, deelraadsvoorzitter en voorzitter van de ouderenraad en wenste hen nog veel geluk.
Bien Hofman gaf een korte uitleg over het museum. Een initiatief uit de wijk. Geen concurrentie voor Historisch Charlois, daar wordt nauw mee samengewerkt. Wel een plek om dierbare zaken van Pendrecht te bewaren en om dierbare zaken met elkaar te delen, zoals dit afscheid en bijvoorbeeld presentaties zoals zondag de 30ste oktober over een reis naar China.
Ed Goverde en Michel de Baan, huidige bestuurders van de deelgemeente, en diverse vertegenwoordigers van het ambtelijk apparaat en organisaties bedankten Wim voor zijn bijdrage aan de Charloise samenleving.
En oh ja de muziek van Elles Veldhoen op piano en de entourage van het Pendrecht Museum met de uitstekende verzorging van vrijwilligster van Vitaal Pendrecht, Gerda van Gameren, vielen goed in de smaak.