Olphaert den Otter is projectbegeleider voor de Raamkunst, die op De Stroken aan de Ooltgensplaatweg wordt aangebracht. Milou van Ham en Jan van de Pavert zijn de uitvoerende kunstenaars.
Op de foto Olphaert den Otter bij hem thuis en daaronder werk van hem.
Hij is de projectbegeleider van de raamkunst op De Stroken aan de Ooltgensplaatweg en zegt over zichzelf:
Ik ben geboren in Poortugaal in 1955. Ik ben beeldend kunstenaar, maar preciezer gezegd: schilder. Mijn opleiding kreeg ik aan de Willem de Kooning Akademie van 1976 tot 1981. In de jaren daarna heb ik me toegelegd op het schilderen met eitempera. Dat is een heel oude techniek. Het bindmiddel waarmee de pigmenten tot verf worden gemaakt bestaat uit eigeel, olie en water. De kleuren stralen heel erg. Mijn werk heeft zich heel langzaam ontwikkeld van helemaal abstract naar helemaal figuratief. Dat ging met hele kleine stapjes. Steeds ontdekte ik weer nieuwe mogelijkheden om betekenis en een verhaal in een beeld weer te geven. Het ging hand in hand met een groeiende behoefte aan maatschappelijke betrokkenheid.
Ik ben artistiek projectleider van Raamvertellingen De Stroken. Die rol had ik ook bij de eerste versie van Raamvertellingen in de Melissantstraat en de Middelharnisstraat. Dat was een beetje toeval. Ik heb in 2001 een schetsopdracht gekregen voor een groot glas-in-loodraam voor de Laurenskerk. Helaas is die opdracht nooit doorgegaan. Er zouden vier gigantische ramen komen van vier verschillende kunstenaars. Ook al kwam de opdracht nooit verder dan de schetsfase: ik heb me heel erg moeten verdiepen in de mogelijkheden van het werken met gekleurd glas. Het was een geweldig proces met een fascinerend materiaal. Door die ervaring ben ik – denk ik – gevraagd toen het Centrum Beeldende Kunst zich boog over de mogelijkheid van kunsttoepassing met glas voor Raamvertellingen Zuiderdiep, na een vraag van Van Schagen Architecten. Alles moest van de grond af doordacht worden. Niets stond vast. Na een intensief proces van enkele jaren is het geworden wat het nog steeds is: een prachtig resultaat met 56 ramen van Sarianne Breuker, Anuli Croon, Stang Gubbels, Milou van Ham en Ben Zegers.
Voor Raamvertellingen De Stroken heb ik dezelfde rol. Maar het zou een vergissing zijn om te denken dat we alles zouden kunnen herhalen wat we de vorige keer hebben gedaan. Dat is nooit een goed uitgangspunt. Het gaat ook echt om een andere opdracht. Ditmaal zijn er twee rijen van zeven ramen. De bovenste rij wordt gerealiseerd door Jan van de Pavert, de onderste door Milou van Ham. In feite is de deelname van Milou aan Raamvertellingen De Stroken de enige overeenkomst met Raamvertellingen Zuiderdiep. Maar ook haar rol veranderde, door de keuze voor een andere toepassing van gekleurd glas. De vorige keer is er gekozen voor glas-appliqué, ditmaal gaan we brandschilderen. Dat is een oude techniek, maar we steken hem voor deze opdracht in een nieuwe jas. De kleuren worden op het blanke glas geschilderd, maar er wordt ook veel gebruik gemaakt van spuittechnieken. Dat is een nieuw procedé dat door het Glasbewerkingsbedrijf Brabant is ontwikkeld. Op dit moment vinden er proeven plaats van alle mogelijkheden die er zijn. Het glasbedrijf profiteert van de creativiteit van de kunstenaars en zij profiteren weer van de enorme technische ervaring van het personeel van het glasbedrijf. Mijn rol is om alles te coördineren en mee te denken. Dat laatste doe ik op alle fronten: het ontwerp, de technieken en de inhoud. Ik probeer daarbij behulpzaam en vooral niet hinderlijk te zijn. Dat laatste is helemaal niet denkbeeldig: ik ben zelf kunstenaar en ik besef dat het meekijken met het proces van de collega’s heel ongemakkelijk kan worden. Ik probeer me maximaal te verdiepen in de kunstenaars, hun ontwerpen en de technische mogelijkheden. En overzicht te houden. Gelukkig gaat het allemaal heel plezierig. Bij de één denk ik meer mee met de technische realisering, met de ander wat meer met de inhoud. Het loopt in feite vanzelf, als je maar goed luistert. Maar dat is overal hetzelfde
.
Ik vind het fantastisch dat het gelukt is om deze opdracht mogelijk te maken. Dat was helemaal niet zo makkelijk. Raamvertellingen Zuiderdiep begon in 2008. Het was toen misschien al crisis, maar we hadden het nog nauwelijks in de gaten. Dat is inmiddels wel anders. Op de kunsten is enorm bezuinigd. Juist bij zo’n openbare opdracht zie je waar de pijn zit van zulke bezuinigingen. Natuurlijk: het is jammer voor de kunstenaars dat ze in zwaar tij zitten; maar het is zeker zo jammer voor het publiek. In een gezonde en prettige samenleving is er kunst voor iedereen. Dat is het hem nou net: kunst is niet nuttig, maar zinnig. Dat gun je iedereen. En met Raamvertellingen 2 is het nog net gelukt om weer een prachtig project in Pendrecht open en bloot voor iedereen te realiseren. Iedereen die hier voor geknokt heeft mag heel erg trots zijn!
Nieuwsgierig geworden?
Kom 28 mei vanaf 16.30 uur naar de presentatie van de definitieve ontwerpen in het regiokantoor van Woonstad Rotterdam, Ooltgensplaathof 1