Op de foto’s is de Custard Factory te zien aan de linker kant van Gibb Street, daarnaast een kijkje in het Theater met de spelers op toneel in gesprek met de toeschouwers. De zaal zat vol en er werd ademloos geluisterd en meegelezen met de boventiteling. Gabrielle Julen daarnaast: I wanna be an actress.
Het opbouwen gebeurde door de regisseur en zijn stagiaires. De rest kon nog even uitpuffen in het Ibis hotel. Vandaar gingen ze te voet naar de Custard Factory.
Daar aangekomen is er een eenvoudige doch voedzame maaltijd. Er komt een groot publiek, want tijdens de voorstelling rollen ook Masood en een paar jongeren uit Washwood Heath binnen. Eén van hen spreekt Nederlands, want ze blijkt opgegroeid te zijn in de omgeving van Eindhoven. De doorloop verloopt hartstikke mooi. Het opkomen van de artiesten is weer iets veranderd, want er wordt gebruik gemaakt van een heuse theaterzaal met maar é[én trap naar het podium. Het spel is geweldig en het publiek is enthousiast. Groot applaus en het gesprek na afloop start schoorvoetend, maar als er eenmaal vragen gesteld worden zijn de toeschouwers en spelers niet meer te houden. Er ontstaat iets unieks geheel anders dan ’s middags. Toeschouwers stellen rechtstreeks vragen aan de spelers en die hebben vaak niet eens een vertaling nodig. ’s Middag waren de vragen meer richting de overeenkomsten en verschillen in de wijken Castle Vale en Pendrecht. Nu kwamen er vragen als, hoe kwam je ertoe en wat wil je verder? Die vragen kregen authentieke antwoorden. “I wanna be an actress”, antwoordde Gabriëlle Julen resoluut op een algemene vraag naar wat de spelers verder met hun toneelervaring zouden willen doen. De anderen wilden in ieder geval wel door met theater, maar niet direct op een professionele manier.
Er werd ook met bewondering gesproken over de boventiteling. De spreker had dat nog nooit meegemaakt en was in het geheel niet onbekend met toneel.
Een warm applaus valt het Pendrechtste gezelschap ten deel. Dat zelf ook even hartelijk voor de toeschouwers de handen op elkaar slaat.
En dan moet er afgebroken worden en wandelen de spelers in groepen naar het onderkomen van Sandra, Lee, Deep en Harry. Daar was een special party gearrangeerd voor de spelers en hun begeleiders uit Pendrecht. Een aantal groepsleden had de plek al ontdekt en Deep leidde de tweede groep met een fikse omweg naar de feestplek met de fraaie naam: The Edge. Daar maken de jonkies beneden plezier met elkaar via dans en boven zitten de ouwetjes aan de wijn en het bier. Rond een uur of twaalf belandt het gezelschap in het Ibis hotel en praat nog wat en drinkt nog wat koffie. Ilham en Ivone willen nog eten. De maaltijd in de Custard Factory was een beetje te heftig voor hen.
Cees Banvius kreeg waarom ie eerder gevraagd had: geen gezeur over vermoeidheid of hoofdpijn. Eenmaal op het toneel inderdaad: de sterren van de hemel.