Joost Breijer heeft er duidelijk zin in. Hij heeft de belangstelling van een grote groep schouwers. Twee bewoners gaan mee met hun scootmobiel, dus wordt gelijk de wijk getest op hoe vriendelijk alles is voor de minder mobiele medemens. Dat blijkt in sommige gevallen toch minder goed geregeld te zijn.
De gebruikelijke punten zwerfvuil, groen, straat meubilair, graffiti en onkruid op bijna alle punten geven de bewoners een voldoende of soms zelfs een ruim voldoende. Want neem nou de Raamsdonkweg. Daar is het toch net alsof Pendrecht in de bossen ligt. Ja Pendrecht si daar echt de Tuinstad, die iedereen zo graag wil dat de wijk is.
En de bewoners zijn kritisch. Niks ontgaat ze. Ligt er ergens iets wat een hond heeft achtergelaten, dan gaat het cijfer direct flink omlaag. De kritiek treft ook de functionarissen, die niet mee lopen. “Die buurtagent hoort hier bij te zijn”, vindt Nancy Boelhouwer.
Aan het eind van de schouw vraagt de opbouwwerker even aandacht voor de jongetjes uit de buurt. Zij willen graag een voetvoorziening op het groen tussen de Middelharnisstraat en de Dirkslandstraat. En hun moeders zouden wel wat extra bankjes willen om bij mooi weer eens lekker buiten te zitten. Zo’n balkon is tenslotte veel te klein voor een beetje gezin met drie kinderen. De wens van die moeders gaan er nog wel in bij de oudere bewoners, maar als er zo’n voetbalvoorziening komt nou dan gaat er wat zwaaien.
Nog maar eens verder nadenken over een oplossing. Beide wensen zijn begrijpelijk. Voor de oudere jeugd is de suggestie om op de voetbalvelden in de omgeving hun heil te zoeken, aannemelijk te maken. DEHMusschen heeft zelfs instuiven voor hen. Mar als je kleiner bent en voor je ouders niet te ver uit het zicht mag, dan is een voorziening in de buurt wenselijk. “Maar die oudere jongens jagen die jochies gewoon weg”, wordt er vervolgens in het midden gebracht. Reacties zijn welkom op deze site van Vitaal Pendrecht.