Het Pendrecht Theater zat tot de laatste plek toe vol. Voor de spelers en voor de regie een belangrijke zaak. Dan komen de stukken prima tot hun recht en valt er na afloop veel te praten. Dat gebeurde donderdag 14 juni dan ook.
Bij aanvang deed regisseur, Cees Bavius, zijn gebruikelijke praatje. De deur ging open en daar kwam Hodan binnenstormen. “Dat is dan één probleem, dat opgelost is!” zei Cees en haalde zichtbaar verlicht adem om er aan toe te voegen: “Straks hebben we ook een nieuwe speler, want Bep ligt in het ziekenhuis. Liselotje wordt dit keer gespeeld door Thea Abma, die vanmiddag de tekst heeft ingestudeerd. Geef haar straks een daverend applaus!” Thea als Assepoester, Liselotje op de onderste foto links.
Ook nieuw was ‘Het sneeuwt’ voorgedragen door Anne Assmann, op het fottotje rechtsonder, die de voorstellingen daarvoor nog niet had meegespeeld. Zij was van de trap gevallen en kon onmogelijk het toneel op. Anne speelde fantastisch met haar beer, Bruno, een stuk over sociaal isolement.
Thea had weliswaar een stukje papier in haar hoed zitten en las sommige delen voor. Hinderlijk was dat niet, want ‘Assepoester’ bleef even grappig en Annie van der Velden, haar tegenspeelster in dat stuk en Thea zijn aan elkaar gewaagd.
Thea speelde later met Nel van Dijk ‘Arendsogen’ alsof ze er geen extra rol had bij gespeeld. Een leuke dialoog, die aan het eind van Vensters komt als een fraaie afsluiting van hoe ouderen in Pendrecht vanachter hun raam de wereld in hun wijk bekijken. ‘Vensters’ begint met ‘Jannetjes bomen’ een Pendrecht verhaal voorgelezen door Elly Pesik. De ‘Internationale’ op zijn Frans gezongen onderstreept de strijdbaarheid van een oudere dame die zich verzet tegen het kappen van haar bomen, omdat nieuwe bewoners ze weg willen hebben. Zij wonen in koopwoningen, moeten hard werken en hebben geen tijd om de bladeren te vegen.
Hilarisch is Hiphopoma met Joke Huissen, die vanachter haar computer chat met allerlei mensen in haar digitale netwerk. Ze chat niet alleen. Nee, ze stapt ook nog rustig op de brommer met een tentje achterop om naar haar zoon in Barcelona te gaan voor een feestje. Joke gaat met haar tijd mee. Op haar sweater staat met grote letters modder fokker. Maar dat woord kan ze ook zo wegwerken als het moet.
Heel bijzonder is het spel van Anke Huys in ‘Verbinding verbroken’. Ze kijkt neer op Plein 1953 en ziet iemand ontzettend onderuit gaan. Ze belt met haar dochter en doet het hele relaas over mevrouw Talsma. Ze heeft een hekel aan die vrouw, want voor haar had ze best wat mogen breken. Ze praat maar door tegen haar dochter en merkt aan het eind dat al een hele tijd in een dooie lijn heeft zitten praten. Triest, wrang en prachtig op het toneel gezet door Anke. De teksten van Pieta Bot zijn zorgvuldig gekozen woorden opgetekend uit de monden van bewoners van Pendrecht. In ‘Vensters’ hoor je niet hoe DE mensen in Pendrecht denken. Er wordt namelijk ook onder ouderen heel verschillend geacht. Je hoort wel hoe er gepraat wordt door diverse bewoners in de wijk. En ‘Vensters’ is dan ook een prachtig divers stuk theater.
Voor de pauze speelde ‘Schuren’. 11 jongeren maken een toneelstuk spelen over seks. Ze willen in het kader van het jongeren jaar Rotterdam 2009 naar New York. Daar willen ze hun interpretatie van seks laten zien. Hilarische taferelen met fraaie muziek en allerlei rollen die je je bij seks in kan denken. Paris links boven op de foto speelt een loverboy, LZ, die tot over zijn oren verliefd wordt op Jahlissa. Hij wordt door een vriendin op pad gestuurd om Jahlissa de prostitutie in te praten, maar dat gaat op een gegeven moment tegen zijn eigen wil in. Gilliano en Euridice hebben al één jaar verkering en gaan dat vieren. Maar Gilliano heeft op die ‘feestavond’ andere plannen en wel met een ander meisje, Amina. Skalli is de DJ, geluidsman en regisseur (samen met regisseur Cees Bavius op de foto rechts boven), die wanhopig wordt van alle spanningen onder de spelers. Hij krijgt hen maar moeilijk tot repeteren. En is iedere keer bang dat hij zijn moeder geen plezier doet met dit stelletje vrienden, die zulke ’taal’ bezigen. En zich van alles permitteren. Bijvoorbeeld: tussendoor spelen Jahlissa en Isadora nog een moeder die van haar dochter te horen krijgt dat ze lesbisch is. ‘Ik moet je wat vertellen!’zegt Isadora. ‘Ben je zwanger?’, is direct de vraag. Uiteindelijk schreeuwt ze het uit dat ze niks met jongens heeft. ‘Hoe kan je dan zwanger zijn’, blijft moeder, Jahlissa zich afvragen. Humor is een hoofdbestanddeel van de Pendrecht Podium Academy. Humor met een heel serieuze ondertoon.
Kortom alles over seks komt aan de orde, maar zoals Cees Bavius steeds onderstreept. “Ze wilden een stuk maken over seks, maar spelen eigenlijk een stuk over liefde. Het is fantastisch om te zien hoe liefdevol deze groep jongeren elkaar omgaan”.
Het mooie van de stukken is dat de jongeren erg onder de indruk zijn van het spel van de ouderen. Ze vinden hun spel hartstikke ‘cool’. Het omgekeerde gaat ook op. Prachtige community art, die het verdiend om in New York op Broadway aan een internationaal gezelschap vertoond te worden. “In Pendrecht Liselotje, kun je de sterren zien!”, zegt José de Spaanse vriend van Assepoester. Wie helpt deze Pendrechtse sterren aan pecunia om hun droom waar te maken?