De buurt tussen de Krabbendijkestraat en de Yersekestraat ziet er trouwens helemaal uit als sloopterrein. Overal zijn woningen dichtgezet met golfplaten om te voorkomen dat er bewoners komen, die men er liever niet heeft in de buurt.
Zodra een blok leeg is wordt de sloper gebeld en gaat ie door met het werk dat nodig is om er echt een Tuin op het Zuiden van te maken.
Een uitstekend terrein om zoals onlangs de theaterproductie NATIVES van Wunderbaum neer te zetten. Het theatergezelschap speelde er avond in avond uit een stuk over crisis en maakte dankbaar gebruik van een decor dat precies het gevoel geeft dat bij crisis hoort. Je haalt de achtergevel weg en kijkt zo in woningen van verschillende mensen, die achtergelaten hebben wat ze kunnen missen als kiespijn. Het theatergezelschap hoefde maar een paar attributen mee te nemen en moest een tribune bouwen voor de toeschouwers en klaar was het ’theater’ op locatie. Natives wordt verder gespeeld in zalen en zal er waarschijnlijk stukken minder realistisch uit zien.
Er is veel geleerd van de vernieuwing in andere buurten van Pendrecht. Die lessen worden toegepast. En leveren resultaten op.
Er zijn ook veel bewoners die opletten, want wordt er een aanvraag gedaan om bomen te kappen. Dan komen er prompt vragen of dat nou wel nodig is en of er wel goed bekleken is of ze niet te handhaven zijn. Bij gemeentewerken zit een deskundige, die al heel lang bij Pendrecht betrokken is en bijna iedere boom in de wijk kent. Hij moet een advies geven en gaat niet snel door de knieën.
Veel van de bewoners uit de buurt die uit hun huis moeten komen elders in de wijk terecht en worden er bijvoorbeeld zoals mevrouw Schilthuizen, de oudste bewoonster van de Duivelandflat, of komen zoals Jettie Semmoh en mevrouw Wischmann opnieuw vlakbij elkaar te wonen in de Dinteloordstraat.
Op de hoek van het blokje op de hoek van de Sliedrechtstraat en de Krabbendijkestraat woonde Viviana. Haar woning staat op de foto. De slopers hebben dat en de woning er boven nog niet bereikt. Zij zorgde dagelijks voor een schone pui en rookte soms op straat een sigaar. Agio Gouden Oogst is haar favoriete merk. Zij woont nu in de Melissantstraat. Niet meer in een huis van de Nieuwe Unie/Woonstad Rotterdam, maar van Vestia. Het huisje is bijna hetzelfde. Er zit dit keer geen galerij boven, geen ‘drukke’ Krabbendijkestraat en er staat geen kerk voor haar woning. Zij wilde graag in haar vertrouwde wijk blijven wonen en dat is gelukt.