Het moest een stadsdialoog worden, maar die titel kon je er uiteindelijk nauwelijks aan geven. Wetenschappers als Paul Scheffer en politici als Marco Pastors gingen elkaar op donderdag 19 november 2009 in de door de stichtingen Al Jisr, Scala en Mega Productions in het kader van de Rotterdamse Dialogen 2009 behoorlijk ’te lijf’. Debat en hectiek was er wel. Dialoog? Nauwelijsk.
Angst voor maatschappelijke veranderingen is misschien ook een onderwerp waar je moeilijk met elkaar in dialoog over kunt. Het onderwerp op zich werd door de wetenschappers als niet uitnodigend ervaren.
Rotterdammers konden hun mening laten horen. Ook de politici minister Eberhard van der Laan, burgemeester Ahmed Aboutaleb, wethouder Rik Grashoff en Leefbaar Rotterdam Marco Pastors afgewisseld met bijdragen van wetenschapper en publicist Paul Scheffer, onderzoekster mevrouw Pauline Meurs en professor Ruben Gowrichan. De laatste kreeg amper de kans om zijn genuanceerde verhaal neer te zetten. De emoties in de zaal waren inmiddels zo hoog opgelopen, dat bijna niemand meer in oloossingen geintereseerd leek.
Samira Bouchibti en Fons de Poel moesten het debat leiden, maar kregen soms zelf rake ~Rotterdamse one-liners naar het hoofd gesmeten. Samira, omdat ze uit Amsterdam kwam en waarschijnlijk in een sjieke buurt woonde. Wat door mensen, die haar kennen wordt tegengesproken. Samira woont in de Baarsjes en is een vrouw uit de aandachtswijken, maar ja dat gaat in zo’n debat helemaal ten onder. De vooroordelen vlogen de zaal in. En de applausmachine raakte goed op dreef.
Bien Hofman naast Alaattin Erdal gezeten werd met hem in stelling gebracht als tevreden Rotterdammer. Naast hen een heel vak vol aanhangers van Marco Pastors, waarvan Inge Krooswijk zich zoals onlangs in Rondom 10 met sappige uitspraken onderscheidde. Zij maakt zich zorgen om de apartheid op Zuid. In Rondom 10 zei ze naar Normandie te willen verhuizen, maar haar onroerend goed in Hillesluis niet meer te kunnen verkopen, vanwege de dalende prijs van huizen in die wijk. Ze kreeg bijval van Arnold Gielen, die allemaal groepen apart op bankjes ziet zitten in de Tarwewijk. ‘Prima’ bijdragen tot dialoog, toch? Zij zetten wel de toon en van dialoog kwam er dus weinig terecht.
De enigen die daar iets aan probeerden te doen waren de wetenschappers. Paul Scheffer deed een beroep op het verdedigen van de vrijheid van godsdienst. Pauline Meurs nuanceerde de kracht van dialoog en vroeg zich af of daar niet iets aan vooraf moest gaan.
De afgelopen vijf decennia heeft Rotterdam enorme maatschappelijke veranderingen ondergaan. Wat merken Rotterdammers van deze veranderingen? Zijn zij blij, tevreden of juist ongerust en angstig?
Nadrukkelijk waren alle Rotterdammers – ongeacht afkomst, geloof, seksuele geaardheid, etc. – uitgenodigd om deel te nemen aan deze dialoogbijeenkomst. Doel van de dialogenreeks is namelijk om sociale integratie tussen Rotterdamse inwoners te bevorderen en Rotterdammers zich meer verbonden te laten voelen met de stad en met elkaar.
Over die sexuale geaardheid werd flink in de bus geblazen. Marco Pastors, iemand die vooral zijn eigen verhaal wil vertellen en niet van plan is om op argumenten van een ander in te gaan, zei: ‘Als je het idee hebt dat je het hier redt met je eigen cultuur, taal en opvattingen over vrouwens en homo’s kun je het vergeten!’
Applaus uit de zaal, maar of het inging op Mohamed Chappih, die vooral mee wilde doen in de Nederlandse samenleving, maar zijn eigen cultuur wil behouden?
Het is misschien een goed idee om toch eens beter te kijken naar wat de Dag van de Dialoog oplevert aan technieken en maniern om met elkaar in dialoog te gaan. De manier van die donderdagavond gaf weinig aanleding tot dialoog.
Ahmed Aboutaleb en Eberhard van der Laan houden wel van een dergelijk robbertje ‘straat vechten’. Maar schiet je daar iets mee op.