“Liever Pendrecht dan Hillegersberg” Zo opent het stukje over de Ostreaflat en Marlon Brown in het boekje THUIS bij de Nieuwe Unie. Marlon, hiernaast op de foto, kwam in 1966 in Pendrecht wonen en wil er alleen nog maar weg als ze hem paleis Soestdijk aanbieden. Hij staat samen met Kees en Corien van der Schelde, die vanuit de Dinteloordstraat in Duiveland zijn komen wonen; Pédé en Lies Hendriks, die in de Vissenkommen wonen; Joke en Johan van Peer, die model staan voor hun zoon Francis en schoondochter, tevreden kopers van een woning in het project Groenhof; Kirsten van Huuksloot en Iwan Duchain, die een woning kochten in het project Nieuw Herkingen.
Kirsten verteld, dat er vroeger op de plek waar ze nu wonen Ieniemieniehuisjes stonden en dat ze nu nergens tegenaan kijken. “Voor een nieuwbouwbuurt is het heel wijds opgezet”, zegt ze. Zij woonde vroeger in Pendrecht en noemt zichzelf een echte Pendrechtse. Vertrouwde bodem ondanks de slechte naam, die de wijk gekregen heeft. Hij zegt: “Je kunt het overal slecht treffen. Als je ergens met de gedachte komt dat het eng is, zul je altijd wat zien”.
Pédé en Lies Hendriks wonen al sinds 1962 achter zo’n opvallend raam in de Vissenkommen. Ze zeggen dat ze de tweede Molukse familie in Pendrecht waren. Marlon noemt zichzelf overigens in het boekje de derde kleurling in de wijk. De familie Hendriks woont pal boven een onderdoorgang en zeer naar hun zin, maar ergeren zich aan wildplassers. “Doe dat bij je eigen thuis”, zegt Pédé stevast. Hij zegt; “Ik maak het meteen schoon. Anders trekt die lucht door de hele woning”. Zij zegt: “Maar het is verder wel een nette en veilige buurt hier, hoor”.
Kees en Corien van der Schelde zijn stiktevreden met het nieuwe huis. Ze zijn al 47 huurder in Pendrecht en zeggen: “Toen we daar introkken was het al net als hier super de luxe, maar dat is bijna een halve eeuw geleden”. In Duiveland wonen ze in een kopwoning en zijn nauwelijks te betrappen op een woord van kritiek op hun huisbaas. Nu hebben ze overigens twee keer zoveel vierkante meters als ze hadden in de vierkamerwoning in de Dinteloordstraat.
Joke en Johan van Peer zijn geen onbekenden in de wijk. Zij zijn actief in de Werkgroep Zierikzeebuurt en op verschillende andere fronten. Zij houden van hun buurt. Joke heeft het vanuit de Wielewaal op zien bouwen. Ook de sfeer in de buurt vinden zij belangrijk. “Met buren wordt hier nauwelijks gesproken. We zitten op een eilandje, lekker aan de rand”, zeggen ze. Maar dat neemt niet weg dat er op mensen die hulp nodige hebben gelet wordt en dat nieuwkomers welkom geheten worden met een bloemetje. Of je nu koper of huurder bent maakt voor hen niet uit.