Ze hielden een try out in de Toneelwinkel Pendrecht. Het Pendrecht Theater gaat donderdag 30 mei optreden in Apeldoorn, daar houdt Aedes een conferentie. De koepel van de corporaties bestaat 100 jaar. Ze begonnen in 1913 trouwens met een andere naam, maar toch …
De spelers waren goed op dreef. Zij speelden dat Edith (Nel van Dijk) 100 geworden was. Cees leidde de try out in en riep de toeschouwers op om de komende tijd het Pendrecht Theater echt in de wijk op te laten treden. Bijvoorbeeld op je verjaardag of in de badkamer. Het kan allemaal en op iedere vraag zal serieus ingegaan worden.
Donderdag is er iets speciaals. Er zullen ook gasten optreden in het stuk. De directeur van Aedes heeft een rol en ook één van de directeuren van een corporatie doet mee.
‘De Bomen’ heet het stuk.
Edith, Nel wordt dus 100 en men viert haar verjaardag. Elise, Thea is een dochter van Edith en wordt consequent Lies genoemd, maar corrigeert iedere keer even consequent. Corrie, Annie is ook een dochter van Edith, Bram, Cor is een zoon van Edith, Daan, Sam is een kleinzoon van Corrieen Puck, Petra is de vriendin van Daan. Sita, Agnes is een schoondochter van Edith en was getrouwd met Johan, een zoon van Edith. Bo, Cynthia is kleindochter van Edith/ stiefdochter van Sita en stiefdochter en Johan, die overleden is en de jongste zoon van edith was.
Toos, Bep is de buurvrouw van Edith en Sandra, Joke is thuisverzorgster en Josine is wijkverpleegster.
Magaret Zeeman, Elise Dubbelman en Els van Betten zullen gastrollen spelen. Die rollen werden in de try out door Cees Bavius en Pieta Bot gespeeld.
Edith zit in de leunstoel en wacht op haar familieleden die op bezoek komen om samen haar 100-ste verjaardag te vieren.
De muziek is uit de oude doos en het begint met vogeltjesgeluiden. De deur gaat dicht want dat is beter. Van de tocht raak je verkouden.
Edith wordt vreselijk bemoederd.
De wijkverpleegster overlegt met Edith welk verhaal ze dit keer zal voorlezen.
Het wordt ‘Jannetjes Bomen’, dat al een keer eerder een spel was.
Verder is het stil in de wijk. Het is bijna 4 uur. Toen ze hier kwam wonen, bijna 53 jaar geleden, was het een levendige boel rond deze tijd. De kinderen renden uit school en speelden verstoppertje, tikkertje en stoepranden. Nu zie je om 4 uur geen kinderen spelen, denkt Jannetje. Die zitten bij de naschoolse opvang of hoe dat ook mag heten tegenwoordig.
Edith wil graag dat het allemaal sober gehouden wordt. Maar Bo komt op met een feestelijke verpakte Sanseveria, Kijk eens Oma. Vrouwentongen, schreeuwt ze.
Iedereen komt binnen en Elise en Corrie willen allebei tegelijkertijd Edith feliciteren. Daar komt natuurlijk zo’n overbekende ruzie van.
Het gezelschap gaat in op de rol van de corpoarties.
Na Amsterdam kwam Arnhem, daarna Den Haag… Fantastisch, allemaal, maar ja, mooie druppel op een gloeiende plaat.
Zo kwamen er vóór de Tweede Wereldoorlog 1 miljoen woningwetwoningen!
A E D E S. Steekmug. Stamt af van het Grieks. En wat was het doel van de verenigingen?? ‘De geestelijke verheffing van den arbeider’. Ze bouwden vooral voor hun eigen leden, eigen volk eerst.
Ze gaan allemaal om Edith staan. Ze slaapt. Nee ze droomt….
Dan komen er 3 bekende speelsters op de stoel en zingen heel zacht: ‘de heer is mijn herder’
Alleen de Bomen zijn nog van Toen wordt in een beetje aangepaste vorm gespeeld door Nel, Thea en Annie. Iedere keer weer ontroerend. Ze doen het waarschijnlijk voor de 100ste keer.
Uitlopend in: ‘alleen de bomen zijn nog als vroeger, maar toen we hier kwamen, was deze boom nog heel klein. Kijk eens hoe groot hij nu is? Over drie weken is hij op z’n mooist. En dan moet ik naar Barendrecht Fatima, als m’n boom op z’n mooist is.
Maar ik ga niet, meisje, ik blijf hier, aldus thea.
Dde spelers gaan weer rond Edith staan. Puck heeft eindelijk de auto kunnen parkeren.
De leefbaarheidconsulente van de corporatie komt op, met een bosje tulpen. Hallo mevrouw Hudig. Ik kom u even feliciteren.Later komt de directeur generaal. Hogendörper feliciteert haar. Dit is een heel bijzondere dag vandaag. Sinds haar geboorte woont Edith al in een huis van de corporatie! 100 jaar dus.
Ze heeft dus alles meegemaakt en krijgt een geopast cadeau, een plein!
Edith wil eerst haar toespraak uitspreken en pakt een briefje uit haar tas en begint voor te lezen.
Geachte dames van de corporatie, beste familieleden
Vandaag ben ik 100 geworden. In een roerige tijd. We dachten dat de bomen tot in de hemel groeiden, maar in plaats daarvan viel de crisis er uit. We stonden erbij en keken er naar: BOEM.
‘Heren’, moeten we zeggen tegen Den Haag, ‘dat is natuurlijk onzin hè. Dat van die huurboom. Want het eerste jaar groeit er misschien nog geld aan, maar daarna komen er steeds meer dorre bladeren.
Want de humuslaag klopt niet.
Een huis zonder fundering stort in en een boom zonder humuslaag, is na 3 jaar kassie wijlen.
Moeten we misschien wel hofjes gaan bouwen, of Lotte Stam-Beese uit de kast halen met haar doorstroomideaal?
Wat doen we met de leefbaarheid als die geen kerntaak meer is? De geherstructureerde boel weer onder laten lopen?
Wat stellen we centraal? De opbrengst of de huurder?
Van wie IS dat BEZIT trouwens?
Jopie, ik ben vereerd met een plein dat mijn naam draagt.
Maar wat is een leeg plein? Laten we het vullen met vragen die er toe doen. Niet achter de feiten aanlopen of de waan van de dag. Leren van het verleden en visionair durven zijn.
En ik vraag als verjaardagscadeau maar één ding: Zorg er voor dat de bomen blijven staan!! Want als je honderd jaar bent geworden realiseer je je dat alleen de bomen nog van toen zijn!
En nu champagne!
Het zaallicht ging aan en er kloonk applaus.
Donderdag zullen de bezoekers van de conferentie vast genieten.