s Morgens een eerste ontbijt in het Ibis hotel. Het gezelschap heeft ‘best’ geslapen, maar de meesten zien er toch een beetje uitgewoond uit. Cees, Raymon en Ernst zijn al naar het wijkgebouw in Castle Vale. De rest gaat later met de taxi’s hen achterna. Daar blijkt niet in de Pegasus Primary School te zijn. Dus volgt een speurtocht. Uiteindelijk ontdekken Bob Brueton en Claire Procter de groep, als die flink in de omgeving aan het zoeken is naar de ingang van de school. Het blijkt namelijk in het Castle Vale Community Campus te zijn, waar Cees en de stagiaires Raymon en Ernst van BAF alles al klaar gezet. Cees maakte een doorloop met de spelers en zei niks te willen horen van slecht geslapen of moe. De sterren moeten van de hemel. Er was koffie met Claire en Bob en de toeschouwers komen stuk voor stuk binnen. Er volgt dus een voorstelling met een lunch en er zal ook nog nagepraat worden.
Bob en Claire hebben niet meer mensen uitgenodigd en eten klaargemaakt voor het dubbele aantal mensen, omdat ze één op één contact cq gesprekken wilden. H3et crème de la crème van Castle Vale praat zodoende met het crème de la crème van Pendrecht. Onder de mensen uit Castle Vale bevindt zich Sheila, die een dochter in Soest heeft en alles van IJmuiden tot Soest kent en in het Nederlands kan groeten enzo. Gail is een andere bewoonster, die dyslectisch is, dus weinig aan de boventiteling had, maar wel alles haarfijn heeft kunnen volgen. Dat blijkt achteraf als zij van alles in weet te brengen bij de slot discussie.
De spelers worden goed gedrild door Cees. De zaal is klein en heeft een ongerichte akoestiek. Dus alles blijkt goed te horen te zijn, maar dan ook letterlijk alles. Ieder kuchje op de plek van de kijkers klinkt ook goed door.
Na de koffie en het voorgesprek in een zijkamertje vindt het spel plaats. Cees leidt het na een welkomstwoord van Claire en Bob in. Hij schetst daarbij de Monologen en de Dialogen en het nog te verwachten stuk onder de titel Op weg naar nieuwe Pendrecht Idealen.
De spelers spelen de sterren van de hemel. Het intro, helaas zonder boventiteling, pakt de mensen direct bij de strot. Bob zei dat ie tears in his eyes kreeg en hij niet alleen trouwens. Charifa en Linsey hadden met het beginlied een trend gezet en die werd alleen maar beter. Zonsondergang en R&B maken het helemaal, Maatschappelijke Stage doet er een schepje bovenop en Simone en Gabriëlle schitteren in Rabiaa en Roos.
De lunch is voor sommigen niet wat ze gewend zijn, maar gaat er goed in. Er volgt een gesprek tussen de twee wijken. Castle Vale is waar Pendrecht naar toe gaat. 11.000 mensen en er is in 1993 besloten om 300 miljoen pond in de wijk te stoppen, wat geleid heeft tot een totaal vernieuwde wijk in 2005. Maar er zijn nog steeds problemen. De wijk is verbeterd, maar de mensen zitten nog met veel zaken in hun maag. Er zijn weinig Caribbeans en een handvol mensen uit India en Pakistan en een heel klein beetje Oost Europeanen, maar toch ..
Het gezelschap uit Rotterdam hoopt de mensen uit Castle Vale een keer in Pendrecht te kunnen ontvangen. Het afscheid is allerhartelijkst. Iedereen krijgt een tasje mee met wat toebehoren. Er gaan ook boeken over Castle Vale mee. In een ander bericht volgen wat gegevens en beelden van de wijk.
De terugtocht naar het Ibis hotel wordt aangevangen en de groep wacht nog een optreden in de Custard Factory. Waar Cees, Raymon en Ernst alle zeilen bij moeten om het decor, geluid en boventiteling in orde te krijgen.