Maar liefst 39 bezoekers zagen afgelopen zondagmiddag het stuk ‘Vensters’ van de Pendrecht Podium Academy. Het publiek paste maar net op de rijen stoelen, die er voor het podium waren neergezet.
Er volgde een prachtige voorstelling met:
Jannetjes bomen, een Pendrecht verhaal, voorgelezen door Elly Pesik.
Zij windt zich van achter haar venster op over de bomen, die volgens de nieuwe bewoners weg moeten. Bomen produceren bladeren en die moeten zo af en toe weggeveegd worden. En daar hebben de nieuwe mensen, kopers druk druk druk om hun hypotheek af te lossen twee verdieners met dubbele banen, geen tijd voor. Zij is al 80, maar ketent zich met van wol gemaakte touwen vast aan één van de bomen. Het socialistische strijdlied: makkers ten laatste malen speelt op de achtergrond in het Frans. La lute finale! De finale strijd!
Hiphopoma, met een skypende computeroma, gespeeld door Joke Huissen.
Joke krijgt de lachers op haar hand. Op haar T-Shirt staat modderfokker en ze gebruikt het hele jongerenvocabulaire en doet alsof ze net 18 geworden is. Ze wil op de brommer naar Barcelona en maakt gebruik van alle moderne communicatiemedia. En doet het publiek de fraaiste suggesties aan de hand op dat gebied.
Het sneeuwt sociaal isolement, werd voor het eerst voor publiek gespeeld door Anne Assmann.
Zij heeft haar lievelings beer bij zich en kijkt naar buiten door het raam een beetje melancholiek terug op haar leven.
Assepoester, dialoog, gespeeld door Annie van der Velden en Bep van Krimpen is een verrassend stuk.
Zussen onder elkaar. De één vindt dat de ander zich netjes gedragen moet. Maar die wordt afgehaald door haar nieuwe Spaanse vriend. Door haar zus voor Turk uitgemaakt. Ze ergert zich bont en blauw aan haar verliefde zus. Maar die trekt zich op haar beurt daar weer niks van aan en gaat gewoon met hem naar een leuke toneelvoorstelling.
Verbinding verbroken, telefoongesprek, gespeeld door Anke Huys.
Anke kijkt uit haar raam neer op Plein 1953. Er valt iemand. Anke verkneukelt zich daarover en doet tegen haar dochter verslag van wat zij allemaal ziet. Die heeft intussen al lang de telefoon opgehangen. Ze zit dus in een dooie lijn te praten. Komisch en triest tegelijk. En heel mooi gespeeld door Anke, die geen blad voor haar mond neemt.
Arendsogen, dialoog, gespeeld door Thea Abma en nel van Dijk.
Zij zitten in hun rolstoel. De een ziet heel scherp. De ander een beetje minder scherp. Dat levert leuke misverstanden op. En onthult wat zaken uit hun verleden. ‘Een motje, dus …. ‘, zegt de Nel als ze gaat tellen hoe oud Thea was toen haar dochter geboren werd. En intussen maar afgeven op de navelpiercing en baggie broek van de jeugd.
Heb je ‘Vensters’ nog niet gezien en ook het jongerenstuk ‘Schuren’ niet kijk dan op de activiteitenkalender van deze site en reserveer je plekje op één van de speeldata.
Je hebt zomaar een leuke avond. Die spelers en hun Pendrecht Verhalen zijn geweldig.