Hier staat Miriam Reeders met bril en blauw shirt duidelijk te genieten van de opening, die je voor haar een oplevering van een kunstwerk zou kunnen noemen.
Daniëlle Hermans schrijft over het kunstwerk ‘Memory’:
“Bezoekers van het gisteren officieel geopende gezondheidscentrum Zuiderkroon aan het Vlissingenplein in Pendrecht hoeven zich niet langer te vervelen als het spreekuur uitloopt. Verspreid door de gangen en wachtkamers van het centrum hangen negentig kunstwerken van beeldend kunstenaar Miriam Reeders (29) uit Rotterdam.
Geen schilderijen of tekeningen, maar zogeheten herinneringsdrieluiken waarin bewoners van Pendrecht de hoofdrol spelen. Reeders interviewde negentig mensen tussen de 11 en 94 jaar, waarvan 15 medewerkers van het centrum en 75 bewoners. Ze vroeg hen een bijzondere herinnering te vertellen en een aandenken mee te nemen.
De kleurrijke verhalen vormen samen met een foto van het aandenken en een tekening van de kunstenaar in kwestie een drieluik, afgedrukt op magneetfolies. Deze zijn geplaatst op metaalplatten van verschillende afmetingen. De magneetkaarten zijn met kettinkjes aan deze platen bevestigd. Bezoekers kunnen hier een beetje mee spelen.
De kunstenaar heeft de persoonlijke verhaaltjes bewust anoniem gehouden. “De herinneringen staan voor mij centraal en zijn gelijkwaardig. Niet dat iemand zegt; oh, dat is typisch Antilliaans of Turks of iets van ouderen of kinderen. Ook wilde ik de deelnemers aan mijn project beschermen,” legt de Rotterdamse uit.
Om haar project een juiste afspiegeling te geven van de vele in Pendrecht wonende nationaliteiten, ging Reeders de straat op. Ze bezocht wijkcentra en ontmoette in vrouwenstudio Anganieta veel vrouwen die ze normaliter niet had gesproken. “Veel mensen hadden een goed verhaal en ik vond het super dat ze het aan mij wilden vertellen. Vaak waren het kleine, maar bijzondere herinneringen. Anekdotes over een vermiste hond tijdens een vakantie, mijmeringen over het leven als binnenvaartschipper tot een bijensteek-incident in de Keukenhof.”
De aandenkens en souvenirs die Reeders onder ogen kreeg, verrasten haar soms. “Haalde een mevrouw een klemmetje met een stukje navelstreng uit een envelop. Van haar zoontje. Zulke dingen kun je vooraf niet bedenken.” Aan klaagverhalen had de kunstenaar geen boodschap. Ze wilde een positief getint project maken. Niet dat ze nu een ‘feel good’-kunstenaar is; meer een ‘not so bad’-kunstenaar. “Tuurlijk bestaat er veel ellende, maar als je zoveel mooie herinneringen aanhoort, besef je dat het allemaal zo erg nog niet is.”
Reders heeft Pendrecht en haar bewoners voorgoed in haar hart gesloten. “Er gebeuren hier zoveel goede dingen. Je hebt een dag- en een nachtburgemeester, vrijwilligers zetten zich hard in voor een leefbare omgeving, bewoners beheren pleintjes en noem maar op.” Ze heeft gemerkt dat haar project ‘leeft’ in de wijk. menen melden zich nog steeds spontaan aan met een leuk verhaal en deelnemers willen weten ‘waar ze precies hangen’.”