Het was behoorlijk fris op straat, maar dat weerhield een grote groep bewoners, deelraadsleden, verenigingsmensen en leden van scoutinggroep uit de deelgemeente Charlois er niet van hun herdenking te houden bij het beeld van de Vallende Ruiter.
Verzameld werd zoals gebruikelijk in het pand van de ABN-AMRObank. In een stoet liepen de Charloisers naar het beeld van de Vallende Ruiter een eindje verderop op de hoek van de Pleinweg en de Mijnsherenlaan.
Niet ver van die plek in de Goereesestraat werden op 12 maart 1945 kort voor het einde van de oorlog 20 mannen zonder enige vorm van proces en ongeblinddoekt doodgeschoten.
Het monument ‘De Vallende Ruiter’ kreeg in 1988, na enkele keren te zijn verplaatst, een definitieve plek aan de Pleinweg op de kop van de Mijnsherenlaan. Het bronzen beeld is van de beeldhouwer Marino Marini (1901 -1980) en stelt een ruiter voor, die van zijn paard valt.
De commissie, die destijds verantwoordelijk was voor het gedenkteken, zag het beeld van kunstenaar Marini in 1955 bij een overzichtstentoonstelling in het museum Boymans van Beuningen. Het beeld werd als autonoom kunstwerk gemaakt. Marini maakte zijn eerste ruiterbeeld in 1936. Het thema ‘ruiter te paard’ was zijn hoofdthema. Pas in 1958 werd het een gedenkteken. Achter het beeld bevinden zich twee witte betonnen wanden, die haaks op elkaar staan. Hierop staat de tekst: ‘VOOR DE ONGENOEMDEN DIE VIELEN VOOR DE VRIJHEID ONSTERFELIJK DOOR HET OFFER VAN HUN LEVEN’.
Architect Maarten Struys zorgt met dit ontwerp ervoor dat ‘De Vallende Ruiter’ niet wegzinkt in de stadse bebouwing. ‘De Vallende Ruiter’ kan worden gezien als de belichaming van verzet, maar ook als de mens die zijn greep verloren heeft op de krachten, die hij zelf heeft opgeroepen. Het beeld werd aangekocht in 1958. Het is opgericht ter nagedachtenis aan de veertig mannen, die op 12 maart 1945 door de bezetter werden gefusilleerd.
Loco-burgemeester Jantine Kriens haalde aangekondigd door Henk van der Pols, voorzitter van de herdenkingscommissie het afschuwelijke verhaal van maart 1945 op. Anne-Marie Oosthoek-Dorenbos declameerde een paar toepasselijke gedichten en de Politieharmonie “Hermandad” en het Jeugdkoor Apostolisch Genootschap zorgeden voor mooie muziek.
Precies om 20:00 uur speelde de trompettist van de ‘Hermandad’ de last post en het werd 2 minuten stil rond het beeld van Marini.
Na de stilte legden diverse groepen kransen bij het monument. Onder hen de vereniging Turks Huis in Pendrecht. Tot slot legden kinderen van de scouting maar ook kinderen uit het publiek hun bloemen neer voor de kransen.
De plechtigheid vond dit jaar voor de 65ste keer plaats.
Marja Rutteman, de voorzitter van de BOP, is ook ieder jaar aanwezig bij deze ceremonie. Dit jaar ontbrak zij, omdat er ook een uitnodiging op de burelen in het Servicepunt Pendrecht was gekomen om de herdenking in het centrum van Rotterdam bij te wonen. Zij meldde zich om die reden in de Laurenskerk en maakte de herdenking op het Stadhuisplein mee.