Politie Charlois deelt een bijzonder verhaal dat aantoont hoe zeer iedere seconde telt wanneer iemand gereanimeerd moet worden.
Reanimeren is niet alleen een taak van ambulancepersoneel, maar ook van brandweerpersoneel en agenten. Politie Charlois deelt een bijzonder verhaal over een reanimatie dat laat zien hoe belangrijk het is om te kunnen reanimeren en dat iedere seconde daarbij telt.
Onderstaand verhaal is afkomstig van de Facebook-pagina van politie Charlois waar ook het bijbehorende filmpje te bekijken is:
“Als ik op de Spruystraat bij een brand sta, krijgen we een melding van een reanimatie aan de Van Swietenlaan. Ik geef gas, zet mijn optische en geluidsignalen aan en rijd er met spoed naar toe. Vanaf de Mijnsherenlaan steek ik de Pleinweg over met de nodige voorzichtigheid. Een witte bus stopt net voor me, maar ik verwacht dat het verkeer daarachter mij niet ziet. In een flits komt er een auto achter de bus vandaan. Ik bedenk me, dat als ik was doorgereden, ik vol was geschept. In de Van Swietenlaan rijdt Ruben voor me, hij is ook alleen. Ik zoek naar het huisnummer en realiseer me hoe slecht deze soms voor de hulpdiensten te zien zijn. Ik moet zachtjes rijden om het huisnummer te lezen, terwijl ik juist snel op de onheilsplaats wil zijn. Na twee minuten ben ik samen met Ruben ter plaatse. Er komen nog twee collega’s aangereden.
Voordat ik naar binnen loop, zie ik dat de collega de politiebus onhandig neerzet. Ondanks de stress, roep ik dat ze de bus weg moet halen. Dit levert straks problemen op voor de collega’s van de brandweer en de ambulance die werkruimte nodig hebben. Als ik naar boven ren en in de keuken de zoon van het slachtoffer aantref, zegt hij dat zijn vader zwaar ademt. Maar in een oogwenk zie ik dat het slachtoffer aan het ‘gaspen’ is. Hij is in feite stervende. In paniek blijft Dave, zo heet de zoon, bij zijn vader zitten. Ik word ongeduldig en wil Dave zo snel mogelijk daar weg hebben, zodat we de reanimatie kunnen starten. Ik moet Dave wegtrekken en wil de AED aansluiten. Maar collega Steve attendeert me erop dat we het slachtoffer beter naar de kamer kunnen dragen voor meer werkruimte.
Ruben en Steve dragen de man via de gang naar de kamer, waar collega Jeanine inmiddels de bewoners kalmeert. Tot onze grote schrik blijkt de hele kamer vol te zitten met familie. Opa is vandaag jarig. Ik roep dat de kamer leeg moet, omdat het niet prettig is dat deze mensen dit allemaal zien. Steve begint met reanimeren en ik sluit de AED aan. De collega’s van de ambulance arriveren. De AED adviseert de eerste schok. Dat geeft me al een heel goed gevoel. Ook de collega’s van brandweerkazerne de Baan arriveren en assisteren bij de reanimatie. Tijd voor mij om me terug te trekken in mijn dikke motorpak met helm op in een huiskamer waar het voor mijn gevoel dertig graden is. Het slachtoffer heeft het gelukkig overleefd. Nadien heb ik hem nog opgezocht, en hebben we elkaar de hand geschud en samen een foto gemaakt. Bijzonder om dit mee te mogen maken. Iedere seconde telt.”
Aanmelden als burgerhulpverlener?
Bent u ouder dan 18 jaar en heeft u de afgelopen 2 jaar een reanimatietraining gevolgd zoals een basiscursus reanimatie, herhalingscursus reanimatie, reanimatietraining als EHBO-er of BHV-er, of een reanimatietraining als onderdeel van uw studie of beroep? Meld u dan aan als burgerhulpverlener en krijg een oproep bij een hartstilstand in uw buurt. Hoe meer mensen in de omgeving zich aanmelden, hoe groter de kans dat iemand tijdig gereanimeerd kan worden. Meer informatie en aanmelden kan via de website van de Hartstichting. Hier is ook te zien hoe groot de dekking in Nederland momenteel is. In Charlois is de dekking tussen de 0% en 25%.