’40 jaar geleden was ik net zo zenuwachtig als vanmorgen’, zei Frans van Westrenen in antwoord op het liedje dat er voor hem gezongen werd en de toespraken die er gehouden werden. ‘
Moet ik nu ook wat terug gaan zeggen?’, had hij in alle bescheidenheid gevraagd. Er was wel een microfoon, maar even geen kabeltje naar de grot box in de zaal. Hij verontschuldigde zich voor zijn bescheiden stemgeluid. dat werkte heel goed, want er ontging zijn gehoor geen woord. Hij weet goed hoe hij de aandacht op zich kan vestigen. Een goede onderwijzer.
Er werd ook meteen gereageerd. Dat hij het niet te lang moest maken. Nou dat was hij ook niet van plan. Maar toch begon hij bij zijn begin. Die tijd waarop hij les kwam geven op de Beatrix in 1972. Hij haalde toen onder andere geld op voor de Spaarbank.
ICT en het beheren van ’t schoolfonds werden aan hem toevertrouwd en er ontbrak nooit een eurocent. Hij lette op de kleintjes. Dat bleek ook uit het lied.
Zijn hobby’s werden ook bezongen. Op reis gaan, lezen en muziek beluisteren. Maar ook lekker uit eten gaan.
Dat was terug te zien in de cadeaus die hij kreeg. Een fles met trappistenbier met zijn naam erop bijvoorbeeld.
Frans is na de opleiding direct aan de Beatrixschool begonnen en er nooit meer weggegaan. Hij wilde graag nog doorwerken, maar zijn ‘lijf’ liet dat niet en hij moest tot zijn spijt erkennen er blij mee te zijn op zijn 61ste jaar er tussen uit te kunnen.
Er tussen uit? Hij laat de school niet in de steek. Hij zal nog vaak op school terugkomen. Hij blijft de Beatrix dus trouw, als vrijwilliger.
Zijn nieuwe directeur, Mirjam Mels, prees tegenover Vitaal Pendrecht zijn betrokkenheid. In de korte tijd dat zij samen met Victor van Toer de scepter zwaait over de school is Frans haar positief opgevallen.
Ook Victor liet zich erg positief uit over meester Frans. Hij kreeg een fraai cadeau met een dvd met muziek en foto’s. Op de omslag een foto uit het begin van Frans’ carrière. Een klein team van onderwijzers, jonge leerkrachten, inmiddels zien ze er wat ouder uit, maar allemaal nog goed herkenbaar en eigenlijk ook allemaal aanwezig bij het afscheid van Frans van Westrenen.
En was Frans nou stil blijven staan in de 70-er jaren? Allerminst, hij weet wat er te koop is en dat kun je zien aan de website van de school. Die en andere ICT-zaken zijn vooral zijn werk geweest. Toch zeggen mensen van hem. ‘Ik heb hem leren kennen toen hij 27 jaar was en hij is in die tijd niet veranderd!’ Dat lijkt met elkaar in tegenspraak, maar als je Frans van Westrenen kent begrijp je meteen wat er bedoeld wordt.
Meester Frans geniet ze en we zien je graag nog terug.