Buurthuizen zijn er inmiddels niet meer, maar als er ergens een soortgelijke functie zou zijn in de wijk? Dan gooien sommige winkels hoge ogen. Neem nou de winkel van Eimert en Yvon Hazenbroek.
Eimert Hazenbroek noemt haar steevast Yvon van mij. Ook voor de bezoekers, klanten hebben ze steeds een vriendelijk woord over.
Ze kennen hun pappenheimers en weten om in de stijl van ’t Haasje te blijven, hoe de hazen lopen.
Je hoeft hen over veel bewoners in de wijk niks op de mouw te spelden.
Dat gebeurde in zo’n gezellig buurthuis trouwens ook.