Duco de Bruijn was van 2004 tot 2008 gebiedsmanager van Pendrecht. Hij gaf op geheel eigen wijze leiding aan de campagne Pendrecht Zet Door.
In het Witte Paard in Vreewijk werd er opnieuw afscheid genomen van deze projectleider. Dat gebeurde al een keer eerder in 2008 in het Pendrecht Theater.
Een delegatie van Vitaal Pendrecht ging er heen, want Duco is niet vergeten en hij is inmiddels lid van de Raad van Advies van de Pendrecht Universiteit, dus eigenlijk nog steeds niet weg.
“Zouden er wel mensen komen?”, had hij zich volgens de presentator Cees Bavius afgevraagd. Nou reken maar van yes. De zaal van het Witte Paard was te klein.
En het rijtje sprekers veel te groot. Dus was Cees Bavius ingeschakeld om één en ander in de hand te houden.
Cees kent de familie en begon met zijn zussen aan de genodigden voor te stellen. Duco is de jongste zoon van een domineesfamilie. Opgegroeid op de Veluwe. Zij zus wist zich te herinneren dat Duco een tekening maakte voor een bouwwerk en eronder geschreven had Duco de Bruijn, Aannemer. Bouwkunde zat er dus al vroeg in.
Cees onthulde ook dat hij in Antieke zaken geïnteresseerd is. Iets waar andere sprekers ook mee kwamen. Bijvoorbeeld toen hij in een oud pand kwam voor een afspraak en heel erg geïnteresseerd bleek in de leuning van de trap.
Toen het gebouw gesloopt werd verwijderde Duco eerst voor alle zekerheid de leuning. Die kon hij goed gebruiken.
De jongste van de drie zussen van Duco kreeg de naam Duca. Hun vader wilde opa vernoemen en die heette Duco Elisabertus. Er werd geen zoon meer verwacht dus werd haar naam Duca Elisatbeth. Kwam er toch nog een zoon en zei vader tegen zijn wat oudere zus. “Jij heet dus voortaan Elsje” Maar daar bleek zij niet van gediend te zijn. Zij bleef Duca en had een jongere broer, die als Duco door het leven ging.
Een hele rij van sprekers volgde met als eerste Seyyit Yeyden, die maakte duidelijk hoe moeilijk het was een opvolger voor De Bruijn te vinden. Het verlies bleek een enorme aderlating.
Het bijzondere van Duco bleek ook in de cadeaus. Er was aan crowdfunding gedaan en er stond een enorm toegedekt ding in de hoek van het witte paard. Daar moet even een verduidelijking bij. Duco en zijn partner Anneke hebben een huisje in Frankrijk gekocht en zijn dat aan het verbouwen. Het cadeau bleek een heuse betonmolen.
Dominic Schrijer vertelde over de eerste kennismaking. Dat ging om een projectleider voor het herstructureren van de Millinxbuurt. Ze bleken het er snel over eens dat hij dat moest worden.
Ed Goverde sloot daarbij aan. Duco ging van de Millinxbuurt naar Pendrecht, het volgende afvoerputje van de stad. Hij stond aan de basis van Pendrecht Zet Door. En zette Pendrecht opnieuw op de kaart. Daarbij ging ook iets mis. Duco vond dat Plein 1953 een podium moest hebben. Dat werd uiteindelijk de meeuwenplaat. Mar kwam toch nog goed met een kunstwerk waarop inmiddels iedereen trots is.
Wethouder Hamit Karakus sloot de rij en zei dat het bijzonder was dat hij bij het afscheid van een ambtenaar gehaald werd. Waarom bleek later toen Karakus een doosje met de Erasmusspeld uit zijn binnenzak haalde. Een speld, die voorbehouden is aan mensen met een speciale betekenis voor Rotterdam.