PENDRECHT – De Echo van 18 augsutus 2010
‘Cool dat we mogen meepraten’, zegt Laura (13). ‘En dat ook de kleine kinderen mogen meedoen.’ Zij was een van de jonge “professoren” die samen met leeftijdsgenootjes zitting nam in een speciaal kindercollege van de Pendrecht Universiteit. Dat vond afgelopen maandag plaats. In de Zierikzeebuurt komen namelijk twee nieuwe speelplekken, en wie weet nu beter hoe die eruit moeten zien dan de kinderen zelf?
De rollen zijn deze middag omgedraaid. De kinderen lezen de volwassenen, vandaag “studenten”, de les. Een groep van bijna twintig kinderen bekijkt samen met professionals van de deelgemeente, de woningcorporatie en de bewonersorganisatie de twee toekomstige speelplekken.
De ene locatie, met een oppervlakte van circa zeven bij zeven meter, is al gemarkeerd met rubberen tegels. Deze ligt op het binnenterrein tussen de Zierikzeestraat en de Dreischorstraat. Dit wordt het domein van de kleintjes tussen de nul en vier jaar. Hierachter ligt, gescheiden door struikgewassen, de toekomstige plek voor de kinderen tussen de vier en twaalf jaar. Nu staan hier nog struiken en twee boompjes. De boompjes zullen blijven staan. Hoe het verder eruit gaat zien, bepalen de kinderen.
Wipwappen
Druk bladerend door de map met plaatjes van speeltoestellen, wijzen de kleintjes al gauw naar een kleine draaimolen. De professionals raken verwikkeld in een gesprek over vierkante meters en ruimte die nodig is om veilig te kunnen vallen op de rubberen tegels. De draaimolen blijkt teveel ruimte in te nemen, waardoor geen plek meer is voor andere toestellen. Het wordt uiteindelijk een kleine glijbaan, waarbij nog ruimte over is voor twee wipwappen.
Hamsterachtig
Op naar de locatie voor de iets oudere kinderen. Deze plek, aan het eind van de Dreischorstraat, is groter en grenst aan een fietspad. Hierlangs zal een hek of heg worden geplaatst voor de veiligheid. De ideeën vliegen in de rondte: een skatebaan, halfpipe, voetbalveld, en een “hamsterachtig ding”. Ze zien het al helemaal zitten. ‘Leuk dat we nu eens zelf mogen kiezen wat we willen, en niet alleen de ouders en de gemeente dat beslissen’, vertelt Elgibbor (11). De ideeën die de kinderen noemen, zijn misschien iets te ambitieus. Zoveel ruimte is er nu ook weer niet. ‘Jawel, als je het zo en zo neerzet’, gebaart de jongen, ‘dan moet het passen.’
De professionals zien dat anders. Er is slechts beperkt ruimte en met een aantal zaken moet rekening worden gehouden. Daarom komen de kinderen en de professionals binnenkort nog een keer bij elkaar om een besluit te nemen.