Een korte wandeling dat wel, maar in zulk weer toch geen pretje.
Je had stevige paraplu’s nodig met die wind en even regende het ………
Maar toch leuk om met zijn allen naar donkere ramen te staan kijken en ineens het licht in de portieken aan te zien gaan.
Vervolgens zijn er geen kale ramen, maar zijn er fraai gekleurde schilderingen te zien.
Woorden in verschillende formaten en in drie lagen en utopieën op glas.
De wethouder hoefde maar even met haar vingers te knippen en vervolgens gaf Peter Hakkoer een seintje aan die andere Peter, die het knopje omdraaide.
De verwondering kon beginnen.