Haar officiële naam is Margaretha Johanna van der Ham – Kooijmans. Ze werd op 5 maart 1912 als Gré Kooijmans geboren in de Pleretstraat in Crooswijk. Ze woonde in die beroemde straat in Crooswijk tot haar vierde jaar en toen ze eenmaal 14 was verhuisde de familie naar Charlois.
Haar buren en de huudersverenging hoorden dat zij maandag 5 maart 2012 dus precies honderd jaar werd en wilden dat niet onopgemerkt voorbij laten gaan.
Ze had overigens niet zo’n behoefte om in de krant te komen.
Dat schreef Rineke de Graaf, een bewoonster uit de wijk, die haar al lange tijd kent: “Zelf wil ze helemaal niet in de belangstelling staan en is ook altijd erg op zichzelf geweest, maar ze ontkomt er natuurlijk niet aan. Zij woont in de Zuiderkroon op de 7e verdieping en heet Mevr. v.d. Ham, ze is alleen en heeft geen kinderen. Lichamelijk lukt het niet meer zo maar haar geest en geheugen zijn nog pittig. Frieda die ook in de Zuiderkroon woont heeft aan de bewoners gevraagd of ze allemaal een kaart bij haar in de brievenbus willen doen en ik denk dat haar thuiszorg hulpen er ook wat aandacht aan schenken.
Ik ken haar al jaren en ze is toen ze 90 was nog verhuisd van de Karel de Stoute flat naar de Zuiderkroon. Ze wilde zelf nog boodschappen doen en dat ging in de Karel de Stoute flat niet vanwege de ongelijke lift.”
Nou daar bleek geen onwaar woord tussen te zitten. De huurdersvereniging had een flinke bos bloemen gekocht en Frans den Hollander bracht die maandagmorgen om 11 uur bij de jarige. De vereniging doet er alles aan om het contact onder de bewoners op peil te houden. Zij vonden het een goed idee om via de website de rest van de wijk op de hoogte te brengen en een foto te laten maken van ‘hun’ 100 jarige.
Er stond een fiets bij haar voor de voordeur. Netjes op een stuk plastic. De deur werd open gedaan. En in huis was het een drukte van beland. Met als middelpunt een montere 100 jarige. Er bleek wel degelijk familie te zijn. Vooral neven en nichten. Er was een neef uit Best bij Eindhoven. Zij mocht dan zelf geen kinderen hebben, voor hen was zij de enige tante en waarschijnlijk een zeer geliefde tante. Tineke Kooijmans, aangetrouwd nichtje, zelf ook al niet meer de jongste, vertelde dat ze toch zeker wel één keer in de drie weken bij tante Gré op bezoek gaan.
Dat ze graag op zichzelf woont werd uit een andere gebeurtenis duidelijk. Ze moest noodgedwongen voor revalidatie in Sonneburgh verblijven en belde de neven en nichten op of ze haar daar alsjeblieft weg wilden halen, want dat was niks voor haar. Ze was dan ook heel blij dat ze weer naar haar woning in de Zuiderkroon kon.
Haar buurman, Jan de Bruin, was er ook. Hij had vorig gevraagd of er een borreltje was ter gelegenheid van haar 99ste jaar. Dat bleek niet het geval. Ze had het voorval vaak aangehaald en gegrapt: “Die man hoeft niet meer te komen hoor, wat denkt ie wel!” Maar had er toch zelf voor gezorgd dat ze Jan deze keer niet teleur hoefde te stellen.”
En haar geheugen? Prima in orde. Ze weet zich allerlei zaken te herinneren. Er wordt haar vaak gevraagd wat ze nu de meest bijzondere vindingen tijdens haar leven vond. Dan komt steevast de telefoon langs, maar ook de Maastunnel en de fluitketel.
Gré van der Ham is ook geen type om met veel heimwee naar het verleden te kijken. Ze zei bijvoorbeeld: “Ik heb het nog nooit zo goed gehad dan als ik het nou heb!”
Irma van de thuiszorg van Aafje kon dat ook allemaal bevestigen. Het moet een groot plezier zijn om haar hulp te zijn. Er valt immers altijd wat te beleven een hele geschiedenis op te halen. Het fotootje op de taart sprak boekdelen een levenslustige oudere dam keek je stralend aan.
Er zal vast nog vaak teruggekeken worden naar die gedenkwaardige maandag in maart 2012.