De eerste keer ging de Halsterenstraat naar de Efteling. Toen konden de deelnemende bewoners aan het uitstapje van de Halsterenstraat nog in een touringcar met 50 zitplaatsen. De laatste jaren rijdt er steeds een dubbeldeksbus voor met ruimte voor maar liefst 90 personen. En dan nog is de vraag groter. Er zijn soms families die bezoek van mensen van ver weg hebben en wat is er nou leuker dan dat mee gaan. De Opzoomergroep in de straat is echter streng en legt voor de deelname aan hun uitstapje regels aan. Iedereen die in de straat woont gaat voor. Daarnaast zijn er een aantal vertegenwoordigers van organisaties als TOS, Mensen Maken de Stad en Vitaal Pendrecht. Bovendien zijn er twee families die niet meer uit de straat weg te denken zijn. Fatos Durmaz, haar moeder Döndü en zussen Nurcan en Merve zijn nog steeds erbij als de straat iets organiseert. En de familie Polak, die tot voor twee jaar in de straat woonde en één van de trekkers van de Opzoomergroep was, gaat mee. De straat wilde ook graag iemand van Woonstad Rotterdam erbij, maar die kon helaas niet in gaan op het verzoek.
Wat wilde het toeval dat de buschauffeur, Hans van Pelt, van Leo Ringelberg Touringcars in de wijk woont en zijn partner, Anja, als bijrijder had meegenomen. Aan het eind van de dag nam Hans de microfoon en bedankte hij de bewoners van de Halsterenstraat voor alles wat Anja en hij geleerd hadden. Zij gaan ook in de Krabbendijkestraat werken aan een betere samenhang in de straat. Hans zei onder de indruk te zijn van hoe men allemaal met elkaar omgaat in de straat. Dat dat allemaal met die diversiteit van mensen gebeurt, maakte hem stil. Hans is overigens niet iemand die in andere gevallen om woorden verlegen zit. Zou dat een eigenschap zijn, die je als buschauffeurs moet hebben?
De reis ging dit jaar naar het Dolfinarium in Harderwijk. Dat is een lange busreis van een uur en driekwartier. En jawel op weg erheen en ook op de weg terug: file. Dat is lastig, maar werd door het reisgezelschap nuttig gebruikt. In de bus is een microfoon en er kan met elkaar teruggekeken worden op het afgelopen jaar. Op de brand bij Bianca Blokland en de manier waarop de hartverwarmende manier waarop de straat daarop gereageerd heeft. Het overlijden van mevrouw Ter Horst en hoe haar man Koos verzorgd wordt door Etta Sehic, de trouwpartijen in de familie Gebresilasie en in de familie van Said.
En bij zo’n reis wordt altijd weer even teruggekeken op waar het allemaal mee begon. Volgens Servais (op de onderste foto met Hubert de Palm) begon het met hem en de dochter van Sjannie de Mooij. 18 jaar geleden gingen Keetje en hij met hun moeders Sjannie en Anneke naar de bewonersorganisatie en eisten zij dat er meer speelgelegenheid in hun toen erg saai straatje kwam. Die speeltoestellen kwamen en toen eenmaal Opzoomeren in Rotterdam verscheen, werd allemaal grootser en grootser. Maar je moet het wel allemaal bijhouden en zorgen dat ieder groot en klein mee kan doen.
Iedere jaar wordt er een klein onderzoekje gedaan en vult groot en klein een reeks van vragen in. Bijvoorbeeld: hoe heet een dolfijn in de taal van het land waar jij oorspronkelijk vandaan komt. Dat blijkt voor veel mensen hetzelfde woord te zijn. In het Papiamento heet zo’n dier gewoon dolfijn, maar in het Turks: yunusbaligi (de i zijn zonder puntje en de g is een zachte g, dus je spreekt het uit als joenoesbaluhu) en in Afrikaanse landen waar Frans gesproken wordt: dauphin. De fraaiste naam voor dolfijn kwam uit het Tegrinja. In die taal noemt men hem abuselam. Als je dat vertaalt kom je uit op zoiets als vader van vrede. Een mooie naam voor een dier dat in de waterwereld heel dicht in de buurt komt bij wat mensen kunnen en zijn. En misschien kunnen mensen veel van hem leren. De show in het DolfijnDoMijn is dan ook schitterend. De trainers doen fantastische acts met wel 7 grote dolfijnen en nog 3 kleintjes erbij. Die een voor een aan het publiek worden voorgesteld via een apart videoscherm.
Steller Zeeleeuwen uit Alaska laten ook zien wat ze kunnen en vooral hoe zwaar ze zijn. Het mannetje weegt maar liefst 710 kilo. De zwaarste dieren in het Dolfinarium zijn de walrussen. En ook zij geven een prachtige show.
Kortom een hele dag vol met allerlei wetenswaardigheden over het leven in zee en in de oceaan, maar ook leerzaam voor wat je met elkaar in de straat allemaal zou kunnen doen. Want het uitstapje leidt ieder jaar tot nieuwe activiteiten en brengt de bewoners op nieuwe ideeën. Want een beeld van een dolfijn in de straat met een pakkende uitspraak van één van de bewoners over het wonen in de straat. Bijvoorbeeld wat Abebeba Gebremedihin zegt: ik werk graag als vrijwilliger en ik woon met plezier in mijn straat, omdat de mensen er respect voor elkaar hebben. Haar zoon Maekele is het daar helemaal mee eens, maar vindt wel dat er meer voor jongeren gedaan moet worden in de straat. Laat nou één van de dingen die hij graag doet helpen in de straat zijn.
Een gebruik bij het uitstapje is steevast het maken van een groepsfoto. Dat was makkelijk in de Efteling toen daar nog een grote ABN-AMRO zitbank stond. In het Dolfinarium vond de groep niet zo snel zo’n plek. Dus werd besloten dat terug in Rotterdam te doen. Daar kreeg iedere reiziger ook nog een Pendrecht is Goed Bezig tas. Helaas was het te donker en was er gen fototoestel met een voldoende sterke flitser om dat goed aan te kunnen, maar het beeld hiernaast is hopelijk duidelijk.
De Halsteren is naast die campagne, het stimuleringsfonds van Woonstad, de Stichting Hart voor Zuid, TOS, en Charlois in Actie dankbaar voor het mogelijk maken van het uitstapje.