Na het openingslied van Armando Monsanto begon de gespreksleider, Gerard Smulders, met de Kinderraad van Pendrecht. Negen raadsleden, niet de eerste de beste en zij missen de Kindercampus van Pendrecht.
Gespreksleider Gerard Smulders had een jeugdfoto van zichzelf meegenomen. Hij zat op de Beatrixschool en later op de MAVO van de Beatrixschool. Het ging om een klassenfoto. Gerard had een cadeau voor wie aan kon wijzen wie hij is op de foto.
Negen leden van de Kinderraad, ééntje kon er helaas niet bij zijn, werden door Gerard gevraagd naar wat ze in de raad en de Kindercampus Pendrecht deden.
Eén van de meisjes vertelde dat ze op hockey zaten. Zij was er niet zo goed in maar haar buurvrouw aan tafel was een echte kanjer. Zou zo mee kunnen doen in het nationale elftal. De Kindercampus zorgde ervoor dat in contact kwamen met deze takken van sport.
`Zou vroeger in mijn tijd niet gebeuren, niet kunnen`, zei Gerard. ´Hier in Pendrecht gebeurt dat wel en komen ongekende talenten naar boven!´
Kindercampus en Kinderraad behoren allebei tot het verleden. Er is geen geld meer.
De kinderen zitten te popelen om weer aan de slag te gaan. Zij zouden wel raad weten met dat miljoen. Want dat was immers de vraag van Gerard en zo´n studiebeurs leek hen geweldig.
Het meisje van de raad, dat er niet bij kon zijn droomt ervan gynaecoloog te worden en de anderen hebben ook fraaie beroepen in hun hoofd.
Ze willen graag de kindercampus terug en hebben er ook nog ideeën over om die beter te maken.
Zij rekenen op Vitaal Pendrecht, de schoolleiding en hun ouders, dat de fondswerving succes heeft.
Ze vonden het best spannend om in zo´n groot gezelschap het woord te voeren. Maar het ging hen allemaal prima af. Gerard Smulders vroeg of er misschien een microfoon nodig was. Die lag al klaar. Dat bleek niet nodig te zijn.
Er zat echt talent aan tafel dat schreeuwt om deskundige en betrokken begeleiding.